Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |    Zbierz pieniędzy, Stanisławie Piotrowiczu, ile się da - mówił - a
 2  I,18|         Jedź ze mną, Stanisławie Piotrowiczu", prosił, kłaniał się i
 3 II,3 |        ramię. ~- No, Stanisławie Piotrowiczu, twoje szczęście, żeś przyjechał... ~
 4 II,3 |              Siadaj, Stanisławie Piotrowiczu. Chcesz jeść czy pić, tu
 5 II,3 |      dziś. No, a ja, Stanisławie Piotrowiczu, ja nie wasz człowiek: za
 6 II,3 |        to potrafisz, Stanisławie Piotrowiczu, a o resztę nie pytaj się.
 7 II,4 |       nie szczęście, Stanisławie Piotrowiczu, to miliony. Nożykiem tniesz
 8 II,4 |      miliony. Rubel, Stanisławie Piotrowiczu, jest jak zapracowana szkapa:
 9 II,4 |        za trzy lata, Stanisławie Piotrowiczu, i ty zbierzesz okrągły
10 II,4 |        powiem tobie, Stanisławie Piotrowiczu, ty obraziłeś na siebie
11 II,4 |     Wokulski. ~- Aj! Stanisławie Piotrowiczu, już komu, ale tobie nie
12 II,4 |        Ale ja tobie, Stanisławie Piotrowiczu, powiem jedno słówko, chcesz?.. ~-
13 II,4 |       płuczą... Ach, Stanisławie Piotrowiczu, ty nie wiesz, jak ten pijący
14 II,4 | naturalna. Tylko ty, Stanisławie Piotrowiczu, nie wchodź między czeredę,