Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |      ośmieszyć się, zrujnować..."~I machinalnie przypatrywał się niezwykłej
 2  I,9 |        kąkol i pali się go ogniem."~Machinalnie spojrzał na środek kościoła.
 3  I,9 |               Co pani każe - odparł machinalnie.~- Musimy się lepiej poznać,
 4  I,10|           Piechota!... piechota!...~Machinalnie schwyciłem karabin na tuj
 5  I,13|              Czterysta! - powtórzył machinalnie młody człowiek i nagle dodał: -
 6  I,18|            się do swoich rachunków. Machinalnie (choć bez błędu) dodawał
 7 II,3 |   znajomościami w Paryżu. ~Wokulski machinalnie dotknął bocznej kieszeni
 8 II,4 |             roboty?.. " ~Wzrok jego machinalnie padł na stół, gdzie leżał
 9 II,8 |         ślady kół... Potem, również machinalnie, zawrócił w stronę lasu,
10 II,9 |         Przestałem go też słuchać i machinalnie począłem wyglądać na podwórze.~
11 II,14|           tłomokami.~- A co to?.. - machinalnie zapytała służąca.~- Otworzyć
12 II,14| nielitościwy! - odparł Maruszewicz, machinalnie otrzepując spodnie. - Jedno
13 II,17|             w swoim pokoju Wokulski machinalnie przypominał sobie, w jaki
14 II,19|           do połowy list Węgiełka i machinalnie przeczytał nakreślone wielkimi