Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |           do pokoju panny Izabeli sen jeszcze nie zapukał, odpędzany
 2  I,10|    wisusie, czegom cię uczył!...~"Sen mara - Bóg wiara", myślałem
 3  I,10|      Węgry płakały, a nas zmorzył sen. Śniło mi się, że jestem
 4  I,10|         jak dziecko wołałem przez sen: " ja chcę do kraju!..."
 5  I,10|       poinformowanego", straciłem sen i resztę apetytu...~Cóż
 6  I,16| opuszczała długie rzęsy, jakby ją sen morzył. Patrząc na grę jej
 7  I,18|           odszczeknął mu Ir przez sen. ~- No, już widzę, że jestem
 8 II,1 |           Ir odszczekuje im przez sen stłumionym głosem, a ja
 9 II,1 |           zdaje mi się, że to był sen. Co prawda, nigdy przedtem
10 II,3 |        napadło na niego coś jakby sen, a może tylko jeszcze większa
11 II,3 |       innym akcentem. Potem noc i sen... Nie, to nie sen, to tylko
12 II,3 |          noc i sen... Nie, to nie sen, to tylko apatia. ~Zjawia
13 II,5 |      ośmieliłem się spłoszyć panu sen... ~- Nie, panie, spać nie
14 II,10|            Od tej pory mówi przez sen o tej lalce; ledwie obudzi
15 II,10|           Chociaż tej nocy miałam sen okropny...~(Ona miała sen,
16 II,10|         sen okropny...~(Ona miała sen, ja spotkałem aresztantów...
17 II,15|         zaśnie, nawet czuł, że go sen morzy; tymczasem wdał się
18 II,17|      niczym, a w nocy miał dziwny sen.~Śniło mu się, że stanęła
19 II,19|       Przychodził mu na myśl jego sen, kiedy po przedstawieniu
20 II,19|         lepiej. Odzyskał apetyt i sen, a nade wszystko opuściła