Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |    się dobrze, pan Ignacy był kontent. Wówczas przed snem czytał
 2  I,10|        Z książek byłem bardzo kontent, ale ten salon, muszę wyznać,
 3  I,12|    kochaneczku. Bardzo jestem kontent, że ty od dziadusia nauczyłeś
 4  I,13|     odejściu Maruszewicza był kontent.~"Zdaje mi się - myślał -
 5  I,19|       razu zawołał: ~- Jakżem kontent, kuzynko, że cię znowu mogę
 6 II,3 |      tysięcy twoje... Bardzom kontent... ~- Powiedz mi - po raz
 7 II,3 |      przytłoczył go, i - jest kontent. ~Ruch powozów, omnibusów
 8 II,5 |       ściskając go za rękę. - Kontent pan z wiedeńskich sprawunków? ~-
 9 II,9 |       dziwnego uczucia: byłem kontent, a jednocześnie jakby mnie
10 II,11| pocałowała mnie w głowę.~Dziś kontent jestem z siebie i choćbym
11 II,13|    czuć było gniew.~- Bardzom kontent, kuzynko, że tak prędko
12 II,19|        Marszałek powinien być kontent, jeżeli wyjdę za niego,
13 II,19|      zwyczajem: "Niech będzie kontent, że pozwalam mu patrzeć
14 II,19|       nim...~I wyszedł bardzo kontent z tego, że Wokulski może