Tom,  Rozdzial

 1  I,1 | westchnął ajent handlowy.~- Nie koniec na tym... W roku 1870 wrócił
 2  I,5 |  osładza najcięższe chwile ? Na koniec, mogę cię zapewnić, że położenie
 3  I,8 |   odurzony szorstką odmową ; na koniec ukłonił się i cicho powiedziawszy: "
 4  I,9 |   policzki, młodemu człowiekowi koniec nosa, a pannie Izabeli oczy.~"
 5  I,13|      piątego aktu. Jest to albo koniec dzielnego człowieka, albo
 6  I,18| Lisiecki, wrócę o drugiej... ~- Koniec świata! - mruczy Lisiecki. -
 7 II,6 |          uderzając szpicrózgą w koniec buta: ~- Jeżeli w historii
 8 II,6 |        wciąż uderzał szpicrózgą koniec swego buta, gryzł cygaro
 9 II,10|    buzię?..."~I pocałowała ją w koniec lakierowanego bucika.~Od
10 II,10|      się stąd wynieść choćby na koniec świata... Mam pod Częstochową
11 II,15|    Wokulski z bufetu poszedł na koniec peronu. Kilka razy odetchnął
12 II,15|          Ale i na nią przyjdzie koniec. Bóg nierychliwy, ale sprawiedliwy,
13 II,16|    wielkiej wojny. I nie na tym koniec, gdyż w kilka dni później
14 II,19|         reputację kokietki. Nie koniec na tym, już bowiem mając