Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |         dawni koledzy ojca: pan Domański, także woźny, ale z Komisji
 2  I,3 |       to byli ludzie (nawet pan Domański trochę lubił anyżówkę),
 3  I,3 |       ani godziny - dodawał pan Domański.~A pan Raczek, trzymając
 4  I,3 |        okiem w moją stronę.~Pan Domański jeszcze bardziej upadał
 5  I,3 |   śmierci ojca pan Raczek i pan Domański wraz z ciotką Zuzanną zebrali
 6  I,3 |     radę: co ze mną począć? Pan Domański chciał mnie zabrać do swoich
 7  I,3 |     Można spróbować - rzekł pan Domański. - Wszyscy przecież znamy
 8  I,3 |         a wtedy odezwał się pan Domański:~- Po co robić duże ceregiele.
 9  I,3 |   Raczek ledwie oddychał, a pan Domański z trudnością trzymał się
10  I,3 |   prochowni! - odpowiedział pan Domański.~- Nie do prochowni, tylko
11  I,3 |        i bielizną - odrzekł pan Domański. - Nie do fortecy A-u...
12  I,3 |       zawołał pan Raczek, a pan Domański zaczął śpiewać:~Przechodniu,
13  I,10| wyszwarcowany (zrobił mu to pan Domański, ażeby ojciec byle jako
14  I,10|        ciotka, pan Raczek i pan Domański śpiewają fałszywymi głosami