Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |     nie pamiętamy, a końca nie znamy... Gdzież prawda?.. "~Ponieważ
 2  I,3 |   Domański. - Wszyscy przecież znamy Mincla.~Pan Raczek na znak
 3  I,6 |  ziemskie, jakich my nawet nie znamy. Oni potrafią łamać, usidlać,
 4  I,7 |        przerwał mu Lisiecki. - Znamy przecie pańskie konkiety:
 5  I,11|         a przecie takich panów znamy, nic w nich nadzwyczajnego...
 6  I,17|         że za mało jeszcze się znamy, że powinienem zasłużyć
 7  I,17|        młodości... Ciocia i ja znamy go osobiście jeszcze z Paryża...
 8 II,4 |         Prawa natury, o ile je znamy, nawet przy moich metalach
 9 II,9 |      Wokulski!... Obaj przecie znamy jego przeszłość, a ja może
10 II,11|     Misiewiczowa trzęsąc ręką. Znamy tu jedną magazynierkę, której
11 II,16|              Bo m y dobrze ich znamy, choć się i do n a s umizgają... -
12 II,17| chrześcijańskich kupców?~- Nie znamy takiego, któremu można by
13 II,17|         My obaj, mości książę, znamy takich protektorów krajowego