Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |    zniechęcał się do spacerów. Wolał przy święcie kłaść się na
 2  I,10| wesołych myśli.~- Przysięgam - wołał Szapary - że najdalej w
 3  I,11|     nas gubi!... to, panowie - wołał pukając paznokciem w poręcz
 4  I,12|  Marysiu!... chodź do nas... - wołał bas.~- Nikczemnicy!... -
 5  I,12|      koler!... Takich rzeczy - wołał, coraz mocniej podnosząc
 6  I,15|     nim burza. Rozsądek głośno wołał, że jutrzejszy obiad niczego
 7 II,1 |            co za upodlenie!... wołał - jeżeli nawet taki człowiek
 8 II,2 |        za którym ktoś gniewnie wołał: ~- A szelmo!... dam ja
 9 II,2 |         łaskawy panie, żadne - wołał młody człowiek grożąc nam
10 II,2 |       który z trzeciego piętra wołał: ~- Marysiu!... Marysiu,
11 II,7 |            Panno Ewelino!... - wołał baron zbliżając się w stronę
12 II,7 |            Panno Ewelino!... - wołał baron już znacznie dalej. ~"
13 II,13|      pan Niwiński.~- Którą byś wolał?~- Obie.~- A ja Izabelkę,