Tom,  Rozdzial

 1  I,9 |  gospodynię w rękę.~- Tylko do widzenia, panie Wokulski, wszak prawda?...
 2  I,9 |        pan wychodzisz? Więc do widzenia, drogi panie. Po świętach
 3  I,10|        zawiń go w bibułę... Do widzenia, kochany Ignacy, wpadnij
 4  I,12| przyniosę panu jutro; teraz do widzenia.~- Żal mi pana - odpowiedział
 5  I,19|      płatki zasłaniały mu pole widzenia. ~"Gdybym był Panem Bogiem -
 6  I,19|     połowę wartości. A więc do widzenia.~Izabela Łęcka" ~- Nie rozumiem -
 7  I,19|       w oba policzki. - No, do widzenia zatem, do jutra... A nie
 8 II,8 |        rękę Wokulskiemu. ~- Do widzenia! - szepnęła z akcentem w
 9 II,12|      nie umiałaby określić. ~Z widzenia znała go od lat kilku, nawet
10 II,14|       uwolnić się od niego. Do widzenia, kuzynie.~Nie upłynęło dziesięć
11 II,17|  odwracając głowę rzekła:~- Do widzenia... na wsi!...~Wokulski opuścił
12 II,19|           Chociaż wątpię... Do widzenia!...~- Rychłego powrotu...~
13 II,19|     niemało zostanie po nim do widzenia nawet dla naszych wnuków..."~"