Tom,  Rozdzial

 1  I,12|    potoków, że mieszkańcy domu śmiało mogli nie wyjeżdżać na letnie
 2  I,12|       dama w amazonce jeździła śmiało i zręcznie, co Wokulskiemu
 3  I,14|       Chodził niezręcznie, ale śmiało, jakby salon ten był jego
 4  I,16|        lordami i wygłaszał tak śmiało teorię posługiwania się
 5  I,18|       Słowo honoru, za ten dom śmiało można dać sto trzydzieści
 6  I,19|       naruszać swego procentu. Śmiało możecie państwo jechać do
 7 II,3 | karafkę koniaku. Tylko wówczas śmiało przypominał sobie pannę
 8 II,6 |         Jeżeli jednak mówię za śmiało na tak krótką znajomość... ~-
 9 II,6 |        kobietami jak ja... No, śmiało... ~- Za pozwoleniem. Przede
10 II,13|      Wokulskiego w rękę.~- Mów śmiało.~- "Bo - rzekła mi pani
11 II,17|        kim jeszcze."~Tym razem śmiało wywołał w pamięci obraz
12 II,17|   pamięci obraz panny Izabeli; śmiało przypatrywał się jej posągowym
13 II,17|      wpływem tej myśli wyszedł śmiało na ulicę, nawet wsiadł w