Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |      budził we mnie tak szaloną rozpacz, że uciekałem od ludzi.
 2  I,8 |         ulicy zgubiwszy pana, i rozpacz chudej suki z obwisłymi
 3  I,9 |       że przykro patrzeć na jej rozpacz...~Wokulski zamyślił się.~-
 4  I,11|         iść chciało - cóż to za rozpacz!...~Młody człowiek umilkł,
 5  I,12|        latającymi i jego własna rozpacz były tylko snem.~"Co on
 6  I,15|       opanowała go wściekłość i rozpacz. W takiej chwili - chciałby
 7 II,2 |        ból, moją tęsknotę, moją rozpacz... ~Zasłoniła twarz i szlochała
 8 II,2 |     uczułem łzy pod powiekami. ~Rozpacz baronowej po zmarłym dziecku
 9 II,4 |     młody człowiek wpadł w taką rozpacz, że tarzał się po podłodze
10 II,8 |           opanowała go straszna rozpacz. zdawało mu się, że gdyby
11 II,8 |         myśl o tym opanowała go rozpacz. W tej chwili miał jedno
12 II,15| ostatnią pamiątkę daje mu tylko rozpacz po tym, co stracił, i żal
13 II,15|        jakiś ból, jakiś zawód i rozpacz. Wykolejona myśl poczęła