Tom,  Rozdzial

 1  I,7 | kuracje. Przed godziną byłem pełen trucizny, a w tej chwili
 2  I,8 |       dziki kąt."~I rozważał pełen goryczy, że ten płat ziemi
 3  I,9 |     zachowywała się w sposób pełen godności, bankierscy chcieli
 4  I,13|    była zdrowa, a pan Miller pełen otuchy:~- Co?... - śmiał
 5  I,14| złośliwości. Kochający cię i pełen głębokiego szacunku kuzyn
 6  I,15|    szeptowi. Dzień następny, pełen znaczenia dla Wokulskiego,
 7  I,17|      Że on już zawsze będzie pełen niezmiernej ciszy, ona zawsze
 8 II,8 |      z wolna orzącym ugory i pełen głębokiego smutku w duszy,
 9 II,10|    Idę tedy wieczorem, wciąż pełen otuchy, do tych pań, już
10 II,11|   Oho!...~Pożegnałem doktora pełen otuchy. Kocham, bo kocham
11 II,15|     unosił się głos potężny, pełen beznadziejnego smutku.~Byłby
12 II,17|  tylko z twojej winy.~"Byłem pełen najszlachetniejszych zamiarów -
13 II,19|    trzeźwy, a mimo to zawsze pełen idealnych popędów..."~Można