Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |       Tę drugą ojczyznę, która ogarnia arystokrację wszystkich
 2  I,6 |       i - kartę.~Pannę Izabelę ogarnia nerwowy niepokój, skupia
 3  I,8 |     myślał Wokulski - dlaczego ogarnia mnie taki żal?"~Szedł Oboźną
 4  I,11|      roku tylko tyle zrobiłem, ogarnia mnie desperacja. Mam ochotę
 5  I,17|       wielka życzliwość, która ogarnia naprzód dom Łęckich, potem
 6  I,18|      losu. Prąd starozakonnych ogarnia go ze wszystkich stron.
 7 II,3 |       nie wie, skąd przyszedł. Ogarnia go strach paniczny, znany
 8 II,3 |    sesji" - mruknął czując, że ogarnia go trwoga na myśl: co robić
 9 II,3 |       mówiąc czuł, że wstyd go ogarnia. ~I znowu załatwiwszy w
10 II,8 |       naturę od ziemi do nieba ogarnia w jednym uścisku i składa
11 II,9 | Stawskiej. Ale taka mnie pasja ogarnia, że nie mogę myśli zebrać.
12 II,11|    pójdę.~- Cóż to, czy i pana ogarnia antysemityzm?~- Nie; ale
13 II,17|           to...~- Ale chwilami ogarnia mnie taka desperacja, że