Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |        widocznie ułożoną dłuższą mowę. Na nieszczęście spojrzała
 2  I,9 |   krzyżyku.~Łkanie przerwało jej mowę. Powąchała swój flakonik,
 3  I,11|        położeniem kraju; a każdą mowę swoją kończył frazesem:~-
 4  I,12| trzeciego piętra i zatamował jej mowę. Zarazem wychylił się stamtąd
 5  I,18|          ułożył sobie pan Ignacy mowę, w której nie tylko miał
 6  I,18|    oszustwo. W sali jest duszno; mowę prokuratora tłumi nieco
 7  I,19|         pierwszej chwili stracił mowę. Zdawało mu się, że w nim
 8 II,2 |    Tłumione łkanie przerwało jej mowę. Spojrzeliśmy po sobie z
 9 II,10|          pani Misiewiczowa swoją mowę powitalną.~- Za pozwoleniem -
10 II,10|       chciałem przypomnieć sobie mowę, którą ułożyłem wczoraj
11 II,10|      była pora wypowiedzieć moją mowę. Jakoż zacząłem:~- Szanowny
12 II,14|    łagodnym głosem, przeplatając mowę westchnieniami :~- Zdaje
13 II,17|    głosem odczytał bardzo piękną mowę, której treścią było to,