Tom,  Rozdzial

 1 II,10|      prosto z mostu pytam pani Misiewiczowej:~- Bez obrazy pani dobrodziejki,
 2 II,10|        żenił - rzekłem do pani Misiewiczowej. - Bo on chyba nawet nie
 3 II,10| Pamięta pani - rzekłem do pani Misiewiczowej - jak ja dawno zwracałem
 4 II,10|     jękliwym opowiadaniom pani Misiewiczowej o hańbie, jaka na ich rodzinę
 5 II,10|       ażeby zwrócić uwagę pani Misiewiczowej, w innym kierunku.~I piękniem
 6 II,11|  jeszcze,coś wymyślić dla pani Misiewiczowej. Tym sposobem zrobię obcążki
 7 II,11|       duch skierował oczy pani Misiewiczowej na "Kurier"~- Widzisz, Helenko -
 8 II,11|      rzekłem półgłosem do pani Misiewiczowej.~Spojrzała na nich i wzdychając
 9 II,11|     doktora pojechałem do pani Misiewiczowej. Stawska była w swoim sklepie,
10 II,11|      pan, ta przyjaciółka pani Misiewiczowej.~- Jakaż nieostrożna pani
11 II,12|      wieczorem zaszedł do pani Misiewiczowej, ażeby się z nią naradzić,
12 II,13| dorożkę i kazał jechać do pani Misiewiczowej.~- Przybiegłem tylko na
13 II,13|     wielkiemu zmartwieniu pani Misiewiczowej, którą przerażała stanowczość