Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |       ciągłe ustępowanie z drogi; przeszedł więc na drugą stronę ulicy,
 2  I,8 |           tonem, że panu Ignacemu przeszedł mróz po kościach...~- Zresztą,
 3  I,9 |   przeszkadzać pobożnym zajęciom, przeszedł na stronę panny Izabeli.~
 4  I,9 |    szczęście... Sam tylko żal nie przeszedł i pozostał, mówię ci, taki
 5  I,11|          entuzjastą. Wiem, co pan przeszedł, od dawna szanuję pana z
 6  I,11|           świecie!..." - szepnął.~Przeszedł do Łazienek i tu znalazł
 7  I,11|      wiedzy, drugi lekkim krokiem przeszedł dwa piętra... Jego nie zepchną
 8  I,18|        niż pewnym, bardzo pewnym, przeszedł całą sień czując, że jego
 9  I,19|         jeszcze o minionym ataku. Przeszedł się nawet po pokoju, przeciągnął
10 II,2 |        Dramatyczny głos baronowej przeszedł znowu w szlochanie. ~- I
11 II,2 |        jak książęta. Nad nimi już przeszedł wszystko wyrównywający pług
12 II,3 |        gdybym ja jego zabił?.. " ~Przeszedł około franta i spojrzał
13 II,4 |         Tu już podziw Wokulskiego przeszedł w pewien rodzaj zaniepokojenia:
14 II,8 |           podziemiów; ale że czas przeszedł, więc znowu kamień zamknął
15 II,10|           Nie pomyślałem o tym...~Przeszedł się parę razy po pokoju (
16 II,10|        tak zabłoconych, jak gdyby przeszedł tędy batalion piechoty -
17 II,13| magdalenką?" - pomyślał Wokulski. Przeszedł się po pokoju i rzekł:~-
18 II,17|         sobie pytania, jaką drogą przeszedł baron od miłości dla swojej
19 II,17|  ograniczone potrzeby...~Wokulski przeszedł się po pokoju.~- Kiedy pan
20 II,17|    naprawdę uleczony z obłędu..."~Przeszedł nad stawem i obojętnie przypatrywał