Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |      o ile spotkał ją, kazała dawać po kilka złotych ; raz spotkawszy
 2  I,12| katolik, tylko jemu nie można dawać wadium do ręki... Ja panu
 3  I,13|       psiarczykom, a ja muszę dawać mu satysfakcję, jak gdybym
 4  I,13|       rubelków, ale nie radzi dawać mu wadium do ręki?... Oho!...
 5  I,13|       Czy po to, ażeby kupcom dawać możność ścigania się ze
 6  I,16|       Ach, o tym pan mówi?... Dawać panu mojej szarfy nie potrzebuję;
 7  I,17|   fałszerzy. Zresztą nie chcę dawać inicjatywy do gubienia jakiegoś
 8  I,18|     na włoski teatr i jeszcze dawać kosztowne prezenta temu
 9  I,19|       pana - odparł - zamiast dawać mi satysfakcję, niech pan
10  I,19|      twarzy. Nie chcąc jednak dawać za wygranę zapytał wielkopańskim
11 II,9 |     cię szanownym, ale trudno dawać taki tytuł człowiekowi,
12 II,17|       widziałem jedną zasadę: dawać jak najmniej, a brać jak
13 II,17|   znowu inny pan nie ma racji dawać za nią nazwiska, majątku