Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |          Napoleonek IV, który po cichu uczy się sztuki wojennej
 2  I,5 |    angażując się zbytecznie i po cichu rzucali w jej domu swoje
 3  I,5 |      małżeństwach" - dodawała po cichu panna Izabela, której młode
 4  I,8 |     naradzali się między sobą po cichu.~Około pierwszej przyszedł
 5  I,10|   butelki, więc wymknąłem się po cichu. Nie wmieszałem się do tej
 6  I,10|       tylko Klejn cieszył się po cichu, a Mraczewski rozprawiał.~
 7  I,13| kilkunastu egzemplarzach, ale po cichu - kazał odbić ich cztery
 8  I,18|          Myślał tak i mruczał po cichu, gdyż nurtowała go inna
 9  I,18|        wprawdzie szemrze, ale po cichu. Nie mają interesu, ażeby
10  I,19|       się lękać. Uwielbia mię po cichu, to prawda! ależ tak samo
11 II,7 |          nie ma charakteru, a po cichu - że trzeba jej pieniędzy,
12 II,10|     robić, głośno narzekać, a po cichu snuć intrygi i puszczać
13 II,10|     wciąż modliła się w ławce po cichu, a siedząca za nią Marianna