Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |        westchnień :~- Tak, droga Belciu, musisz przyznać, że popełniłaś
 2  I,5 |            Tylko bez egzaltacji, Belciu! Nie masz lat szesnastu
 3  I,6 |   jesteśmy zrujnowani...~- Ależ, Belciu!... - przerwała ożywiając
 4  I,6 |         zdziwieniem:~- Co tobie, Belciu?...~Światło w przedpokoju
 5  I,6 | odpowiada:~- To jest niemożliwe, Belciu.~- Dlaczego?..-~- Przed
 6  I,6 |          Czy nie uprzedzasz się, Belciu?...~- Nie. To, czego doznaję
 7  I,6 |  śmieszni...~- Nie rozumiem cię, Belciu... - wtrąciła panna Florentyna
 8  I,6 |         zachwytem...~- Doprawdy, Belciu - rzekła - przesadzasz.
 9  I,7 |    wyrzucając łbami.~- Dlaczego, Belciu, do Wokulskiego? - zapytała
10  I,7 |   wszystko mi jedno!...~- Myślę, Belciu - rzekła, z powagą sznurując
11  I,19|     Florentyna. ~- Dajże spokój, Belciu - mówiła składając ręce -
12  I,19|   zdziwieniem. -Wyjdźże do niej, Belciu... Muszę się trochę ogarnąć...
13  I,19|      chwilę. ~"Pamiętajże; droga Belciu - kończyła ciotka - postępować