Tom,  Rozdzial

 1  I,9 |      nas... Może też byliśmy zanadto cnotliwi... Ale cicho!...
 2  I,11|  żałował w duszy, że sam był zanadto szczery.~"Zresztą - myślał
 3  I,13|    dość ognia i że Yung jest zanadto obojętny. Mimo woli słyszał
 4  I,17|        Byłeś nim zawsze i aż zanadto - oburzył się pan Ignacy-i
 5  I,19|        Wielki Boże!... Chyba zanadto wzruszyło go niespodziewane
 6 II,2 |     gościa. Ale jego sprzęty zanadto symetrycznie ustawione dokoła
 7 II,3 |         Kobiety tylko trochę zanadto wypychają się. Ale tu inszy
 8 II,7 |           Nie! Panna Izabela zanadto dobrze broni swoich tez.
 9 II,7 | nieraz pytam się, czy my nie zanadto ubóstwiamy kobiety, czy
10 II,15| młody ani dystyngowany; jest zanadto sentymentalny i czasami
11 II,16|      postępowego, może nawet zanadto postępowego, ale teraz myślę,
12 II,17|     prawidłowo... ach, nawet zanadto prawidłwo ! Tylko... nie