Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |           Słyszę - rzekł do córki uśmiechając się - że panienka odbiera
 2  I,8 |    przybysza wybiegł Mraczewski i uśmiechając się dwuznacznie, zapytał:~-
 3  I,12|      szorstki styl pani Meliton i uśmiechając się przy uwagach, jakie
 4  I,14|             tylko zacierał ręce i uśmiechając się mówił: "Aha?..."~Nawet
 5  I,16|           przerwała panna Izabela uśmiechając się do Wokulskiego - to
 6  I,18| Zakrystian mruga na pana Łęckiego uśmiechając się familiarnie i pcha się
 7 II,4 |      wszelkie prawo!... - mruczał uśmiechając się. - Ale też wybór, czy
 8 II,4 |          pan swoje metale - rzekł uśmiechając się Wokulski. Geist spojrzał
 9 II,6 |         swojej narzeczonej, która uśmiechając się rozmawiała z nim półgłosem,
10 II,6 |           dom złodziejów - odparł uśmiechając się parobek. ~- Więc dlaczegóż
11 II,7 |     pośrednictwem Żydów? - spytał uśmiechając się Wokulski. ~- O nie! -
12 II,9 |         coś mocno robić, i słodko uśmiechając się (mdło mi od tej słodyczy)