Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |      Wbiegł ciągnąc za sobą od progu smugę woni, i zawołał:~-
 2  I,4 |       otwierają się drzwi i na progu staje ktoś odziany w wielkie
 3  I,9 |       państwo rzymskie, inni w progu upadłszy na kolana wznosili
 4  I,9 | pozycji...~Wokulski stał już w progu. Jeszcze raz szklanymi oczyma
 5  I,10|      towaru, przybijało się na progu sklepu podkowę, ażeby zwabiała
 6  I,13|  kochani ludzie!..."~Stanął na progu gabinetu i kiwnął na Rzeckiego;
 7  I,17|     drzwi wszedł do sklepu. Na progu zetknął się z wychodzącym
 8  I,17|         Wokulski, stanąwszy na progu, zobaczył swoją magdalenkę.
 9  I,17| otworzyły się drzwi i stanął w progu lokaj Konstanty. Na widok
10  I,17|        z fotelu, a Konstanty z progu uważnie przypatrywali się
11  I,17|     Konstanty, wciąż stojąc na progu, zaczął z politowaniem kiwać
12  I,19|    ciężko dyszał. Woźny stał w progu z zakłopotaną miną i przebierając
13  I,19|     Jednocześnie ukazał się na progu mężczyzna średniego wzrostu,
14 II,1 |      skrzyp... Patrzę, stoi na progu jakaś brodata bestia, w
15 II,2 |   salonu i jak wryty stanął na progu Maruszewicz, za którym ujrzałem
16 II,13|    niej, i odeszła do sali.~Na progu, spoza wachlarza, spojrzała
17 II,14|  odgłos dzwonka rzucała się do progu i spoza przymkniętych drzwi
18 II,17|         Mój drogi - zawołał od progu śmiejąc się - choćbyś miał
19 II,17|      się i wyszła z salonu. Na progu zatrzymała się chwilę i
20 II,19|   który od kilku chwil stał na progu nie zdejmując kapelusza