Tom,  Rozdzial

 1 II,1 |      wie, jakie okazałyby się pretensje. Może nawet nikt by już
 2 II,2 |  kłaniając się. ~- Mniejsza o pretensje gospodarza... Ale przecież
 3 II,7 | naprawdę mógłbym mieć do pana pretensję, gdyby nie to, że wróciłem
 4 II,8 |     równowagi. ~"Co ja mam za pretensje do panny Izabeli? - myślał. -
 5 II,10|           Ale my mamy do pani pretensję o szkody i straty! - odezwał
 6 II,12| Malborg, mieli do Wokulskiego pretensję, więc i on miał do Wokulskiego
 7 II,12|      i on miał do Wokulskiego pretensję, którą formułował wzdychając
 8 II,12|     obie mają do siebie jakąś pretensję, zresztą niewielką. ~"Czyby
 9 II,12|  rumieniec i długi czas miała pretensję do Wokulskiego, że tak ciekawie
10 II,17|     niezawodnie poparłby jego pretensje do testamentu, ba! dałby
11 II,17|        o co właściwie ma pani pretensję do barona?~Z oczu pani Wąsuwskiej
12 II,19|       zwaliła mu na łeb tylko pretensje i nienawiści...~- Masz pan