Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |         bierze... - Tu Wokulski odetchnął. - Jakże on stoi ?~- Zdaje
 2  I,8 |    nieporozumienie!"~Na Karowej odetchnął. Zdawało mu się, że jest
 3  I,8 |       niedawno podawał gościom.~Odetchnął dopiero na Syberii. Tam
 4  I,12| życzliwa~A.M."~Wokulski głęboko odetchnął; obie wiadomości były ważne.
 5  I,13|       zaś znalazł się na ulicy, odetchnął i począł myśleć:~"Ach, podły
 6  I,17|       Łęckich. Wokulski głęboko odetchnął; miał czas. ~Punkt o jedenastej
 7  I,18|     Nareszcie znalazł krzesło i odetchnął. Tu przynajmniej nie zwracano
 8  I,18|      surduta, i - jest w sali. ~Odetchnął... Za nim rozlegają się
 9 II,4 |  publiczności. Wreszcie głęboko odetchnął: zdawało mu się, że znalazł
10 II,13|      widuję tej panny.~Węgiełek odetchnął~- To i chwała Bogu. Bo jedno,
11 II,15|       koniec peronu. Kilka razy odetchnął głęboko, napił się wody
12 II,17|         pamięciowymi i Wokulski odetchnął.~"Jeszcze nie straciłem