Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |      mu się wymknę, choćby - w objęcia marszałka... O Boże! nawet
 2  I,8 |      sklepy otwierały gościnne objęcia dla przechodniów. Ale teraz
 3  I,10|           zawołał padając mi w objęcia.~- Nie całuj się z tym durniem,
 4  I,11|     większym rozmachem padnę w objęcia innej..."~Wieczorem poszedł
 5  I,13| wszystko i wszystkich porwać w objęcia.~Odbył się drugi wyścig,
 6  I,18|       lecz w tej chwili pada w objęcia jakiegoś jegomości, który
 7  I,19|        hrabina pochwyciła ją w objęcia. ~- Jakiż Bóg dobry - zawołała -
 8  I,19|       hrabina schwyciwszy ją w objęcia pociągnęła do lustra i śmiejąc
 9  I,19|       Tomasz rzucając mu się w objęcia. Bo widzisz, mój drogi -
10 II,3 |         Suzin! ~Padają sobie w objęcia. Suzinowi towarzyszy jeszcze
11 II,10|     Stawskiej (było to w dzień objęcia rządów przez cesarza Wilhelma,
12 II,10|  Szczęściem, spadając trafił w objęcia pana Maleskiego; inaczej