Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |  Zapewne - rzekł Wokulski po namyśle.~- Bo i na co trzysta tysięcy
 2  I,13|     brodę na ręku i rzekł po namyśle:~- Spódnica, co?... Nawet
 3  I,14|     Panna Izabela po krótkim namyśle odpisała bardzo życzliwy
 4  I,19|    Czy ty, ojcze - rzekła po namyśle - nie obawiasz się Wokulskiego?... ~-
 5 II,6 | odparł Wokulski po chwilowym namyśle. ~- Ale wydawać przyjemnie? ~-
 6 II,7 | Izabelę pogrążoną w głębokim namyśle. ~" Z pewnością mógłby zastąpić
 7 II,8 |     sądzisz pan - zapytał po namyśle - że jednak należałoby temu
 8 II,13|       w końcu zaś, po długim namyśle, odparł:~- O, to sprawa
 9 II,13|     jednak dopóty - dodał po namyśle dopóki nie oprzytomnieje.
10 II,17|   przydałyby się? - dodał po namyśle. - Ha! zresztą rób, jak
11 II,17|   prawda - rzekł Wokulski po namyśle. - Bo przecież, nie mówiąc
12 II,19|        Chociaż... - dodał po namyśle.~- Czy ma pan jakie wskazówki,