Tom,  Rozdzial

 1  I,6 | kwestować przy najładniejszym grobie i będzie miała najpiękniejszy
 2  I,9 |       w boczną nawę. Tuż przy grobie Chrystusa, naprzeciw stolika
 3  I,9 |  jedną połowę ustawią na jego grobie. Cokolwiek będzie kosztować,
 4  I,10|   strzelaninie? Ja bo nawet w grobie jej nie zapomnę, a jeżeli
 5  I,14|      on zastrzelił się na jej grobie... Nie, przez delikatność,
 6 II,4 |  odparł Wokulski. - Zresztą w grobie nie jest chyba weselej... ~-
 7 II,6 |  zdaje mi się, że wolałabym w grobie leżeć... - szepnęła panna
 8 II,6 |    serce i pamięć, że nawet w grobie nie zapomniałby o mnie...
 9 II,6 |   człowieka, który by nawet w grobie nie zapomniał o pani. Otóż,
10 II,6 |       tak, ażeby pani nawet w grobie nie zapomniał!... - wybuchnął
11 II,11|    każda tajemnica leży jak w grobie. A tym więcej tajemnica
12 II,14|   dawno... Nie byłeś nawet na grobie naszej córki...~W taki sposób