Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |      para, kotłujące w dolinie, chwilami zasłaniają jego rozpiętą
 2  I,12|       brązy stojące na biurku i chwilami myślał, że Ochocki ze swymi
 3  I,12|        ktoś zamienił duszę!..."~Chwilami znowu zabierał w nim głos
 4  I,17|        go. Biegł tak szybko, że chwilami przychodziło mu na myśl:
 5  I,19|     osłabienie i szum w uszach. Chwilami zdawało mu się, że każdym
 6 II,1 |   przypominam sobie owe dzieje, chwilami zdaje mi się, że to był
 7 II,8 |          Tymczasem kuzynek jest chwilami impertynent, z czym mu niekiedy
 8 II,8 |    niekiedy bywa do twarzy, ale chwilami jest nudny, co nie przystoi
 9 II,8 | pozwalają. ~Baron drżał tak, że chwilami zęby mu szczękały. ~- Nie
10 II,13|     jest płaska... Ale to tylko chwilami i jeszcze ostrzegam, że
11 II,13|         podobny do Molinariego, chwilami przypomina Starskiego. Tegoż
12 II,17|           Oj, to... to...~- Ale chwilami ogarnia mnie taka desperacja,