Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |   Lisiecki do Klejna, który uśmiechał się, podnosząc jednocześnie
 2  I,10|  tylko wzruszał ramionami i uśmiechał się, jakby mówił:~"A cóż
 3  I,11|    odzyskał wesołość; nawet uśmiechał się i szeptał:~"Cóż znowu
 4  I,15|  drgające fale młodej krwi. Uśmiechał się do piaskarza wiozącego
 5 II,4 |     spuszczał z niego oka i uśmiechał się z łagodną ironią; gdy
 6 II,4 |    patrzył na niego i wciąż uśmiechał się. ~- Kończę, panie Siuzę -
 7 II,6 |  swego buta, gryzł cygaro i uśmiechał się na pół drwiąco, na pół
 8 II,8 | nową dzwonnicę... ~Wokulski uśmiechał się patrząc na zakłopotaną
 9 II,17|    zaciśniętymi pięściami i uśmiechał się do własnych marzeń.~
10 II,19|       Rzecki kręcił głową i uśmiechał się.~- Więc co pan myślisz,
11 II,19|     obłędem...~Rzecki wciąż uśmiechał się.~"Niech mnie diabli