Tom,  Rozdzial

 1  I,3 | zagłębiając się w studni, potem umilkł na schodach, lecz znowu
 2  I,4 |       Pan Ignacy spuścił oczy i umilkł. Wokulski jadł.~- No, a
 3  I,11|      rozpacz!...~Młody człowiek umilkł, a że byli w Ogrodzie Botanicznym,
 4  I,12|    Wystarcza mi własne.~Adwokat umilkł i pośpiesznie zaczął ssać
 5  I,12|      dziko błysnęły, że adwokat umilkł. Przypatrywał mu się, rozmyślał...
 6  I,13|      Żadnych przeprosin.~Rzecki umilkł. Pił herbatę i tarł czoło.
 7  I,19|       Izabela drgnęła, Wokulski umilkł. Mikołaj otworzył drzwi
 8 II,3 |         mówił nieznajomy. Nagle umilkł, szybko odszedł i zniknął
 9 II,8 |        zgłupiałbym w pół roku. ~Umilkł i chciał odchodzić. ~- Słówko -
10 II,19|       on już nie żyje!...~Nagle umilkł spostrzegłszy straszną zmianę
11 II,19|      Lecz nagle zatrzymał się i umilkł.~- Cóż, wiesz pan co o nim?...