Tom,  Rozdzial

 1  I,7 | wiosenne powiewy roznosząc tę szczególną, surową woń, która poprzedza
 2  I,8 |    miastem dążąc ku północy.~"Szczególna rzecz - mówił. - Każdy ptak
 3  I,8 |      rozumie jej skargi. A ta szczególna zdolność odczuwania cudzego
 4  I,9 |    budynku i przyszła mu myśl szczególna. Że jak kiedyś na ziemi
 5  I,9 |    był u siebie i zobaczywszy szczególną parę, rozłożył ręce z podziwu.~-
 6  I,10|   łoskotem.~Wtedy błysnęła mi szczególna myśl. Czy bitwy nie są hałaśliwymi
 7  I,10|    przez naszych.~Trafiłem na szczególną scenę. Jedni z naszych chwycili
 8  I,12|     tylko on zwrócił uwagę na szczególną kamienicę, nawet psy, częściej
 9  I,12| siadał w dorożkę, przyszła mu szczególna myśl do głowy:~"Jeżeli ta
10 II,1 |      dobrego), a mnie wziął w szczególną opiekę, muszę więc przyznać,
11 II,6 |  widać było smutek i obawę. ~"Szczególna narzeczona!" - pomyślał. ~-