Tom,  Rozdzial

 1  I,8 | Izabelę, czuł się absolutnie spokojnym i jakby większym; nie widząc -
 2  I,8 |     odezwał się tonem bardzo spokojnym:~- Panie Mraczewski.~- Co
 3  I,13|     Tak rozmyślał Wokulski i spokojnym wzrokiem przypatrywał się
 4 II,9 |    po drugim i pytam go niby spokojnym głosem:~- Po cóż by Wokulski
 5 II,11|   sklepowych głosem zupełnie spokojnym.~Około dziewiątej otworzyły
 6 II,14|     rzekła do niej niezwykle spokojnym głosem:~- Trzeba by, moja
 7 II,14|     robiła, kazała im bardzo spokojnym tonem wyjść za drzwi. Potem
 8 II,17|  Stawską, gdzie czuł się tak spokojnym.~"No - mówił - i odrzuciłem
 9 II,17| odparł Wokulski już zupełnie spokojnym tonem.~Pani Wąsowska zerwała
10 II,19|    pan tak na mnie - ciągnął spokojnym głosem Szuman - raczej zastanów
11 II,19| której on sam płynął dziwnie spokojnym ruchem... Uderzało go tylko,