Tom,  Rozdzial

 1  I,2 | słodkim uśmiechem i ognistymi spojrzeniami. Wreszcie machnął ręką i
 2  I,5 |       darzyć ją powłóczystymi spojrzeniami, cichym westchnieniem lub
 3  I,5 |   średnim wieku półsłówkami i spojrzeniami walczyły między sobą o podróżnika,
 4  I,7 |       odpowiadała uśmiechem i spojrzeniami łagodnej zachęty~" 29 a
 5  I,9 |  samymi, zupełnie tymi samymi spojrzeniami, które Wokulskiemu zachwiały
 6  I,14|       który od roku ścigał ją spojrzeniami w teatrach i na koncertach.
 7  I,18|        obrzucając go przy tym spojrzeniami, które mówiły, że ciemnozielony
 8  I,19|   człowiek od roku ścigał cię spojrzeniami, że osacza cię ze wszystkich
 9 II,3 |     małe, śniade, z ognistymi spojrzeniami, lecz skromnie ubrane. ~
10 II,7 |   Działa im na nerwy rozmową, spojrzeniami... ~Baron zaciął się, oczy
11 II,12| łysiną, a drugi powłóczystymi spojrzeniami i subtelnym sposobem mówienia.