Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |        przestrasza się własnych słów...~Panna Izabela nie mogła
 2  I,9 |         i gęsty pot. Zlękła się słów siostrzenicy przypuszczając,
 3  I,9 |     musi domyślać się znaczenia słów jej siostrzenicy, choćby
 4  I,11|         potrzebuje tracić nawet słów; sam się usunę... Ale jeżeli
 5  I,12| Dziękuję panu - rzekł - za parę słów szczerszych. Ma pan rację,
 6  I,16|        melodie, bez tonów i bez słów, które niekiedy odzywają
 7 II,7 |        czy nie powiedziała tych słów: ~- Co się też dzieje z
 8 II,12|        raz zamieniła z nim parę słów i wtedy zrobił na niej szczególne
 9 II,13|       brutalność jego ostatnich słów.~Dopiero na ulicy spostrzegł
10 II,17|      opędzić się przed skutkami słów, że rodzaj ludzki albo składa
11 II,19|       rozumiesz doniosłość tych słów?... Tam zrobił majątek,