Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |    obciążyć, na krześle usiąść bez obawy załamania się, na fotelu
 2  I,5 | zdenerwowanych damach nie wywołują obawy.~Ten świat wiecznej wiosny,
 3  I,10|           wówczas, kiedy ja drżę z obawy o jego przyszłość, kiedy
 4 II,2 |         Ale silny rumieniec i ślad obawy na jej twarzy upewniły mnie,
 5 II,5 |        zawód. Serce mi drętwiało z obawy, że... a nuż porzuci mnie?...
 6 II,5 |           coraz na innym miejscu z obawy przeciągów. ~"Ubrał się! -
 7 II,6 |           straciła wyrazu smutku i obawy.~Podczas gdy Starski przekomarzał
 8 II,7 |           ale... Ale o nią nie mam obawy, cienia obawy, daję panu
 9 II,7 |          nią nie mam obawy, cienia obawy, daję panu słowo, panie
10 II,8 |         rozproszyło wszystkie jego obawy. Ogarnęło go spokojne zamyślenie,
11 II,17|     nieszczęsny język!...~- Nie ma obawy - wtrącił Wokulski. - Większość