Tom,  Rozdzial

 1 II,6|       Wokulski domyślił się panny Felicji Janockiej. ~- Bo w naszym
 2 II,6|   Wokulski usiadł naprzeciw panny Felicji i spostrzegł, że dziewczynka
 3 II,6|        stronnictwo w osobie panny Felicji, która utrzymywała, że jak
 4 II,6|        wędki.~- Nie było tu panny Felicji? - zapytał. - Miała przyjść
 5 II,6|     wesołości, co na twarzy panny Felicji wywołało nową serię rumieńców,
 6 II,6|       wtrąciła prezesowa. ~Pannie Felicji krew i łzy napłynęły do
 7 II,7|          po wertepach, ale pannie Felicji nie wolno nawet zajrzeć
 8 II,8|       niej, tylko naprzeciw panny Felicji, a nade wszystko... Ale
 9 II,8| sąsiedniej odezwał się głos panny Felicji: ~- Panie Wokulski, my tu
10 II,8|        nawet umizgał się do panny Felicji. Ale o czym mówili?... co
11 II,8|      końcu breka, naprzeciw panny Felicji. Ochocki umieścił się przy