Tom,  Rozdzial

 1  I,10|    Grossmutter i nie rozumiał ani ducha czasu, ani intencji ludzi
 2  I,18|         Dunkana albo ukazanie się ducha Banka, zrobiły na nim potężne
 3  I,18| nieszczęśliwe dziecię oddało Bogu ducha. Upamiętaj się, zaklinam
 4  I,18|          komorników ze skupieniem ducha, którego mogliby im pozazdrościć
 5 II,1 |           A jak on umiał podnosić ducha!... ~- Pracuj - mówił nieraz
 6 II,1 |        pan Leon wyrzucał nam brak ducha poświęcenia. ~- A wiecież
 7 II,1 |            Ale między wami nie ma ducha... Duch w was gnije... Posłuchaj
 8 II,7 |         ma powodzenie, ale tęgość ducha ma od rasy."~- Bardzo jestem
 9 II,9 |     istotnie ludzie niespokojnego ducha. Do godziny drugiej po północy
10 II,13|      siebie w niezwykłym nastroju ducha. Atak szału minął go i ustąpił
11 II,17|          nic nie zrobi.~Taki stan ducha jego samego zaczął dziwić.~"