Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |     mnie ojciec krzykiem: "Do broni!...", musztrował pomimo
 2  I,5 |   Zresztą, mój Boże, któż nam broni mieć na dnie duszy jakiś
 3  I,10|       stawiając nawet w kozły broni. Zaś skoro świt ruszyliśmy
 4  I,10|      na plac z bronią przeciw broni. Węgierska piechota i wreszcie
 5 II,3 | zbudowanie jakiejś piekielnej broni, więc szanuję go... zaś
 6 II,3 |       Krążyli wojskowi różnej broni i gdzieś grała orkiestra. ~
 7 II,7 |  Panna Izabela zanadto dobrze broni swoich tez. Jak ona świetnie
 8 II,13|      służbę, niech ręka boska broni! Coraz chce uciekać, ale
 9 II,13|  Dzicy boją się piorunu, huku broni palnej, nawet zwierciadła;
10 II,13|      już dziś nie posiadałbym broni, która prędzej czy później
11 II,17|    dowodzi. Lecz któż zresztą broni panom zebrać odpowiednie