Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |           od wzoru do haftu, ręka spada z góry na dół, wznosi się
 2  I,10|      czasem myślę, że na ludzkość spada jakiś mrok duchowy, podobny
 3  I,11|      powiedział, czuł, że z serca spada mu jakiś ciężar; tym większy,
 4 II,10|       hańbie, jaka na ich rodzinę spada co kilka lat, o śmierci,
 5 II,11|             Jak jabłko, które już spada.~- Masz pan rację: mężczyzna
 6 II,12|   mgnienie oka zdawało mu się, że spada przed nim zasłona, poza
 7 II,12| oczekiwała. Zdawało się, że niebo spada jej na głowę, kiedy z ust
 8 II,13|           górę...~- A jutro znowu spada na dół - zakończył Rzecki. -
 9 II,13|      znowu zdawało się, że z oczu spada mu zasłona, poza którą widać
10 II,15|    Zdawało mu się, że z każdą łzą spada mu z serca jakiś ból, jakiś