Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |       bólu, lecz od tej pory nie śmiałem wziąć do ust niczego w sklepie.
 2  I,8 |           spytał Wokulski.~- Nie śmiałem, panie. Koń odszedł, wóz
 3  I,10|          odparł zachmurzony.~Nie śmiałem pomyśleć, że zginęli.~Ze
 4  I,10|          widziałem; wreszcie nie śmiałem podnieść oczu od talerza.~-
 5  I,10| przyszedł? - spytał Stach.~- Nie śmiałem... Bałem się, żeby nie mówili
 6 II,8 |        narzekać? Rok temu ledwie śmiałem marzyć o pannie Izabeli,
 7 II,10|        się, blednie, drży...~Nie śmiałem ust otworzyć, a staruszka
 8 II,10|    przerażać pani Stawskiej, nie śmiałem zakomunikować jej moich
 9 II,10|         wstąpić do sklepu...~Nie śmiałem zrobić prezentu pojmując,
10 II,13|        owak. Nawet z początku to śmiałem się z niej i jak kto przechodził