Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |         chwili doręczył interesantce ruchem pełnym godności żądany przedmiot.
 2  I,4 |             mnie nie dręczył słowem; ruchem, a choćby spojrzeniem? Ileż
 3  I,9 |             podawała je sama z takim ruchem, jakby chciała powiedzieć:
 4  I,10|       kanoniera za kołnierz i nagłym ruchem w tył przewróciłem go na
 5  I,13|         pożegnał go bardzo obojętnym ruchem głowy.~Młody człowiek prędko
 6  I,19|            się za każdym silniejszym ruchem jak pijany. ~Myśli i uczucia
 7 II,3 |            Elizejskimi i odurzał się ruchem nieskończonych sznurów karet
 8 II,12|         każdy jego wyraz podkreślała ruchem, uśmiechem lub spojrzeniem,
 9 II,13| uprzywilejowane stanowisko, a każdym ruchem i spojrzeniem zdaje się
10 II,19|             płynął dziwnie spokojnym ruchem... Uderzało go tylko, że