Tom,  Rozdzial

 1  I,11|        zaś - ciągle martwił się nieszczęśliwym położeniem kraju; a każdą
 2  I,11|    cierpieć, wciąż cierpieć nad nieszczęśliwym krajem, oto jego zdaniem
 3  I,14|       arystokracji i pamiętał o nieszczęśliwym kraju.~- I niech mu też
 4 II,1 |    zostać czymś lepszym aniżeli nieszczęśliwym wielbicielem panny Łęckiej.
 5 II,2 |      cnotliwym, a tak strasznie nieszczęśliwym... ~Zaczęła mrugać oczyma
 6 II,10|        tak pięknie robić dobrze nieszczęśliwym!... - zakończył książę z
 7 II,11|          Taki człowiek może być nieszczęśliwym, ale nie wolno mu być podłym...~
 8 II,12|        tylko przez nią czuł się nieszczęśliwym i niepocieszonym. Pan Szastalski
 9 II,13|       on robi? Wzdycha nad "tym nieszczęśliwym krajem", i tyle. A pan baron
10 II,17| śmiesznym jak ja, a zarazem tak nieszczęśliwym, tak oceniać swój upadek