Tom,  Rozdzial

501 II,15|              kilkaset rubli. Ponieważ w tym czasie furmanowi Wysockiemu
502 II,15|             Zapewne - odparł Wokulski - tym bardziej że weźmiemy osobny
503 II,15|                 rozmowy; czuł nawet, że tym swobodnym tonem chcą kogoś
504 II,15|             kiedy dowiedział...~- Czy o tym, że zgubiliśmy jego blaszkę,
505 II,15|      nieokreślony niepokój wzrastał.~"W tym coś jest... - myślała. -
506 II,15|          spokojnie otworzył go i choć w tym miejscu było zupełnie ciemno,
507 II,15|                   Ogromny zysk - odparł tym samym tonem Wokulski.~-
508 II,15|        przystanął. Zdawało mu się, że w tym przeciągłym i melancholijnym
509 II,15|                 Izabela, i jej łzy. Ale tym razem poza łzami błysnęło
510 II,15|            pytał głos nadnaturalny - po tym nowym bycie pozostanie ci
511 II,15|                   ustąp innym miejsca w tym widowisku..."~"Dosyć!...
512 II,15|                daje mu tylko rozpacz po tym, co stracił, i żal za tym,
513 II,15|               tym, co stracił, i żal za tym, czego nie dosięgnął!...~"
514 II,15|              obok dzikiej gruszki, co w tym miejscu rosła, nie większa
515 II,15|               nie większa od dziecka. W tym czasie wiał wiatr i poruszał
516 II,15|                 mnie... Ale ani słowa o tym, co się tu stało...~- Tak
517 II,16|                się łudzić. Otóż będzie, tym razem niezawodnie. Mówił
518 II,16|                wielkiej wojny. I nie na tym koniec, gdyż w kilka dni
519 II,16|       spokrewnieni z Mickiewiczem. Przy tym podobno pasjami lubi Polaków;
520 II,16|               po polsku...~No, jeżeli w tym roku nie będzie wojny...
521 II,16|            polityczna mądrość polega na tym, ażeby w nic nie wierzyć.
522 II,16|              przecie jestem pewny, że w tym rozgardiaszu on główną odegra
523 II,16|             który nastąpił po XVIII, po tym XVIII wieku, co napisał
524 II,16|                 nawet nie poznał się na tym; ja zaś mam zwyczaj długo
525 II,16|              oni: jak by je zrobić? Pod tym względem byliby już dziś
526 II,16|               rozumie się, powiedział o tym swej żonie, a żona Klejnowi,
527 II,16|                naturalnie opowiedział o tym swoim lokatorom prosząc
528 II,16|               zapytaniu dowiaduje się o tym cała kamienica.~Maruszewicz
529 II,16|      Maruszewicz jest wściekły na nich; tym bardziej że baron na jego
530 II,16|             Okropność, co się zrobiło z tym człowiekiem przez jedną
531 II,16|     telegrafował do Wokulskiego, a przy tym jest pewny, że Wokulski
532 II,16|        Wokulskim?... Cha! cha!... Kto w tym mruku może się kochać?...
533 II,17|                znalazł się w dorożce? o tym nie wiedział i nawet nic
534 II,17|           tworzyła i tworzy wszystko na tym świecie, gdzie bez przerwy
535 II,17|                  budowle, targi, muzea, tym mocniej zacierała się sylwetka
536 II,17|            bardziej oswajał się z nimi, tym mniej pochłaniały jego uwagę.
537 II,17|            Wziął się znowu do czytania, tym razem podróży. Zwiedził
538 II,17|       triumfujący i miło pomyśleć, że w tym triumfie uciśnionych jest
539 II,17|          posunąć go naprzód... Pomyśl o tym, Stachu!...~Uściskał Wokulskiego
540 II,17|                A Żydzi na serio myślą o tym interesie. Nie ma dnia,
541 II,17|                kocha... Zaraz doniosę o tym biedaczce, a papiery ty
542 II,17| najgenialniejszą rasą w świecie, a przy tym moją rasą, więc ich podziwiam
543 II,17|                 przyjąć... Raz Żydzi na tym zyskują, to znowu kraj zyska...
544 II,17|               najjaśniejsza prawda... W tym kraju tylko Żydzi tworzą
545 II,17|               racji?...~- Muszę się nad tym zastanowić - odparł Wokulski. -
546 II,17|              zależność od wilczycy... W tym stosunku traci się majątek,
547 II,17|                 Bóg wie z kim jeszcze."~Tym razem śmiało wywołał w pamięci
548 II,17|           Szlangbauma znacie?...~- Przy tym u nas nie ma ludzi dość
549 II,17|                 po drodze... Wiem coś o tym. Wasze drzwi tak szczelnie
550 II,17|                 zachwianą spółkę. Mężem tym, który chce obetrzeć łzy
551 II,17|            popchnąć na nowe drogi..."~W tym miejscu wszyscy obecni zwrócili
552 II,17|        zarumieniony Szlangbaum.~- Mężem tym - zawołał adwokat - jest
553 II,17|                bom zmiarkował, że się z tym cholerą znasz..." A ona
554 II,17|            przecie, co za jedna..." I w tym momencie serce mi zemdlało,
555 II,17|                   A od żony, choć jej o tym nie gadam, to tak mnie odpycha...
556 II,17|              książę ani ja nie chcemy o tym słyszeć; ale baron, którego
557 II,17|               proces, gdyż zyskałaby na tym i jego żona. Ale że Starski
558 II,17|          baronowi i... uratował zapisy. Tym sposobem nawet nie urodzone
559 II,17|                 zdolnych do dyrygowania tym interesem. No i patrz pan,
560 II,17|                 pan...~- O czym?...~- O tym, że pracownia technologiczna
561 II,17|             aniżeli obiecałeś.~- Wiem o tym - odparł Wokulski.~- No,
562 II,17|               bzika albo za bankruta... Tym lepiej!... Prawdę bowiem
563 II,17|          halucynacją?... Czy posiadam w tym stopniu język angielski,
564 II,17|               panna Izabela wiedziała o tym i już chyba nie miałaby
565 II,17|            więcej odkrywał w nim zalet, tym lepiej czuł, że do wykonania
566 II,17|            kobiet równouprawnionych pod tym względem. Tworzą nawet potężne
567 II,17|                     Ile razy siadała na tym wielkim kamieniu z napisem,
568 II,17|               niej.~- I co pan zrobi po tym ciekawym odkryciu?~- Nie
569 II,17|               to była wielka dama?...~- Tym lepiej... tym lepiej...
570 II,17|                dama?...~- Tym lepiej... tym lepiej... Wielkie damy są
571 II,17|               drugim lub czwartym, i to tym prawdziwie kochanym, tym
572 II,17|                tym prawdziwie kochanym, tym od dawna przeczuwanym...~-
573 II,17|              czy ja potrzebuję myśleć o tym?... Tysiące żyją z procentów
574 II,17|              nieznaną. Omyliłem się i w tym leży sekret mego chwilowego
575 II,17|         podniecać namiętności mężczyzn. Tym sposobem ogłupiają ludzi
576 II,17|              inna kwestia, ale że coś w tym jest - nie ma wątpliwości...
577 II,18|               Nie brak nawet pogłosek o tym, że Żydzi chwytają chrześcijańskie
578 II,19|                 w sposób lekceważący.~W tym stanie rzeczy pan Ignacy
579 II,19|              mniejsza; przypuśćmy, że w tym razie nie zrobił żadnego
580 II,19|                 kokietki. Nie koniec na tym, już bowiem mając w ręku
581 II,19|            któremu zbyt wiele zależy na tym, ażeby dowiedzieć się o
582 II,19|        domyślano się - mówił Ochocki. - Tym razem ja sam zwróciłem jej
583 II,19|                  a raczej wytresowane w tym właśnie kierunku... Toż
584 II,19|                 ale czego dotknął się w tym kierunku, wszystko padało...
585 II,19|         Zasławek?... - odparł doktór. - Tym bardziej że prawie jednocześnie
586 II,19|           majątku?~"Bardzo zależy mi na tym - kończył swój list - ażeby
587 II,19|        Ochockiego; zdawało mu się, że w tym nagłym wyjeździe i niedomówieniach
588 II,19|             przynajmniej do czasu..."~W tym jednak razie pomieszał mu
589 II,19|                grecka, to Wokulski mógł tym bardziej wynieść się z miasta,
590 II,19|               Mraczewski - ale wiem i o tym, że pani Stawska miała do
591 II,19|            Kiedy pan Ignacy wspomniał o tym Szlangbaumowi, usłyszał
592 II,19|                  Bo on, Rzecki, nigdy o tym nie myślał, ażeby posiadać
593 II,19|               dwadzieścia kawałków, a w tym miejscu, gdzie była zawalona
594 II,19|                 Nic nie mówiąc nikomu o tym, że wielmożny pan szedł
595 II,19|               ucieszyłem się tak, że na tym miejscu święty krzyż stawiam,
596 II,19|             umieją być wybredni, wiem o tym!...~Rzecki kręcił głową
597 II,19|            zabawkami.~Jak zwykle, tak i tym razem wydobył wszystkie,
598 II,19|                 Ignacy nie ruszył się i tym razem, więc Kazimierz zbliżył
599 II,19|                chce odebrać pieniądze w tym tygodniu?...~- Tak.~- Dlaczego
600 II,19|                zapytał doktór. - Wiem o tym od dawna.~Ochocki milczał.~ ~