1-500 | 501-568
Tom, Rozdzial
1 I,1 | Deklewski, fabrykant powozów, który majątek i stanowisko zawdzięczał
2 I,1 | tudzież radca Węgrowicz, który od dwudziestu lat był członkiem -
3 I,1 | musi skończyć człowiek, który nie pilnuje się jednego
4 I,1 | najświeższym postępku człowieka, który mając w ręku pewny kawałek
5 I,1 | Szprot, ajent handlowy, który bywał tu rzadkim gościem.~-
6 I,1 | leci...~Ajent handlowy, który z obowiązków stanowiska
7 I,1 | księcia i trzeci elegant, który nosił zabójcze dla płci
8 I,2 | stanowiły umeblowanie pokoju, który ze względu na swoją długość
9 I,2 | wszedł dzień, jedyny gość, który nigdy nie zawodzi kupca.
10 I,2 | gablotkę z miną bankiera, który złożył na cel dobroczynny
11 I,2 | mruknął Lisiecki do Klejna, który uśmiechał się, podnosząc
12 I,2 | Kaloszyków żąda szanowny pan? Który numerek, jeżeli wolno spytać?
13 I,2 | która biegała, pociąg, który toczył się po szynach, cyrkowy
14 I,2 | szynach, cyrkowy pajac, który cwałował na koniu, dźwigając
15 I,3 | a dziś w Beaconsfielda, który niedawno był Żydkiem.~Już
16 I,3 | jeszcze zrobi Napoleonek IV, który po cichu uczy się sztuki
17 I,3 | Komisji Skarbu, i pan Raczek, który na Dunaju miał stragan z
18 I,3 | tam w oknie duży kozak, który sam przez się skakał i machał
19 I,3 | Młodszy zaś, Jan Mincel, który zawiadywał galanterią i
20 I,3 | skrobał się w głowę w sposób, który mógł oznaczać wielką senność
21 I,3 | i uciec do pana Raczka, który już ożenił się z moją ciotką.
22 I,3 | na Krakowskie, do lokalu, który zajmujemy obecnie. W kilka
23 I,3 | swoją Stasiowi Wokulskiemu, który tym sposobem odziedziczył
24 I,3 | mówię tu o Stasiu Wokulskim, który ma szersze zamiary, tylko
25 I,4 | śpiącego na kanapie pudla, który poczyna przypatrywać się
26 I,4 | podwórzu jakiś ogromny cień, który staje w zakratowanym oknie
27 I,4 | znajomych, wyjąwszy ciebie, który by mnie nie dręczył słowem;
28 I,4 | się w jeden głos żałosny, który mnie pytał: "Przechodniu
29 I,4 | rozbiło się z brzękiem, który obudził Ira.~- Chodźmy do
30 I,5 | przyjaciół i wybrania córce męża, który by ją kochał dla niej samej,
31 I,5 | nagle wykonywała jakiś ruch, który mówił, że schwycić jej niepodobna,
32 I,5 | czasu zwykły śmiertelnik, który na skrzydłach reputacji
33 I,5 | bywał nim jakiś inżynier, który łączył oceany albo wiercił
34 I,5 | Alpy. Był jakiś kapitan, który w walce z dzikimi stracił
35 I,5 | księżniczki. Był podróżnik, który podobno odkrył nową część
36 I,5 | między sobą o podróżnika, który jadł ludzkie mięso. Potem
37 I,5 | owoców i jarzyn - starca, który tłukł kamienie na szosie -
38 I,5 | eleganta niższej sfery, który jechał dorożką i rozpierał
39 I,5 | jest utajony Chrystus, który zastąpił jej drogę, ażeby
40 I,5 | wyraz łagodnego smutku, który ją robił jeszcze piękniejszą.
41 I,5 | im na wychowanie aniołka, który w dalszym ciągu podtrzymuje
42 I,5 | mężczyzn.~Mąż w szlafroku, który ziewa przy żonie, całuje
43 I,5 | Głupia jesteś!..." - ten mąż, który robi hałasy w domu za nowy
44 I,5 | galerii rzeźb posąg Apollina, który na niej zrobił tak silne
45 I,5 | odmłodzonego jenerała-bohatera, który wygrał bitwę i z wyżyn swego
46 I,5 | raz dzielnym strażakiem, który za wydobycie trzech osób
47 I,5 | był wielkim rysownikiem, który przytłaczał świat bogactwem
48 I,5 | jest jedynym arystokratą, który pojął swe obowiązki względem
49 I,5 | niewidzialny pająk smutku, który zawsze zasnuwa szarą siecią
50 I,5 | spadnie.~- Jak to - dom, który kosztował sto tysięcy, sprzedadzą
51 I,5 | Wiem to od budowniczego, który oglądał go z polecenia Krzeszowskiej.~-
52 I,6 | że znalazł się nabywca, który ofiarowuje wam pięć tysięcy
53 I,6 | poczęła patrzeć na swój pokój, który wydał jej się popielatym,
54 I,6 | Dziś znalazłem takiego, który zrozumiał moje idee, i zacznę
55 I,6 | Jest tam stary subiekt, który wygląda trochę na dziwaka,
56 I,6 | Któż to jest ten Wokulski, który dziś tak nagle ukazał się
57 I,6 | przypomina sobie, że ten kupiec, który dał pieniądze na dobroczynność,
58 I,6 | na dobroczynność, i ten, który zyskał duży majątek, są
59 I,6 | właśnie jest ów Wokulski, który do jej ojca przegrywa w
60 I,6 | fizjognomię tego człowieka, który w sklepie nie chciał z nią
61 I,6 | aferzysta, może oszust, który potrzebuje głośnego nazwiska
62 I,6 | Izabela spostrzega ojca, który siedzi przy niej i z uwagą
63 I,6 | salonie spotkam człowieka, który mi nie mówi o swej sympatii
64 I,7 | klatek ogromnego tygrysa, który spał oparty o kratę w taki
65 I,7 | wybierał laski młodzieńcowi, który na widok panny Izabeli szybko
66 I,7 | mrugając na Lisieckiego, który pogardliwie ruszył ustami.~
67 I,8 | pragnień. Może nawet ten sam, który unosi smugę iskier wydmuchniętych
68 I,8 | przewiązanego sznurami tragarza, który pił wodę prosto z wodotrysku;
69 I,8 | znajomymi nie ma człowieka, który mógłby go wprowadzić do
70 I,8 | Bóg zesłał dobrego kolegę, który wysadził drzwi i uratował
71 I,8 | suchotniczego mężczyzny, który nie miał nosa. Zdawało się,
72 I,8 | większym wydawał się ten okręt, który zeszłego lata widział Wokulski
73 I,8 | wytworzyła osobny gatunek, który nie łączy się z resztą,
74 I,8 | wesoło jeden z przechodniów, który miał fiołkowy szalik na
75 I,8 | chomąto. Czuł obawę psa, który szczekał na ulicy zgubiwszy
76 I,8 | Lisiecki na Mraczewskiego, który znajdując się z tyłu damy
77 I,8 | panu winien jest ten pan, który dopiero co wyszedł?...~-
78 I,8 | zagarnął mój majątek, o który w tej chwili toczy się między
79 I,8 | spojrzenia z Mraczewskim, który mrugnął na niego.~- Więc
80 I,8 | sklepie z miną panicza, który przyszedł tu na chwilkę,
81 I,8 | nieznośny głos Mraczewskiego, który mówił aroganckim tonem:~-
82 I,8 | biednemu Mraczewskiemu, który nawet...~- Do pana Mraczewskiego
83 I,9 | to jest za ogromny gmach, który zamiast kominów ma wieże,
84 I,9 | dawno już zeszedł z ziemi), który modlił się i dźwigał na
85 I,9 | Drugi, ubogi i pokorny, który umiał modlić się, lecz wznosił
86 I,9 | tylko lepianki, i - trzeci, który dla siebie murował pałace,
87 I,9 | okiem żelaznego przetaka, w który rzucę ich wszystkich, aby
88 I,9 | uroczystym - pan Wokulski... który tak hojną ofiarę złożył
89 I,9 | znowu spojrzała w sposób, który wydał mu się bardzo niezwykłym.
90 I,9 | kwestę!... I to robię ja, który tym pogardzam... Właściwie
91 I,9 | kościelnym mroku tłumowi, który z tak cierpliwą wiarą od
92 I,9 | nabrały tego dziwnego wyrazu, który zawsze tak zastanawiał Wokulskiego.~
93 I,9 | siadł na tym samym fotelu, który niedawno zajmował Wokulski,
94 I,9 | Poczekaj. Jest ktoś, który chciałby ci dopomóc, więc
95 I,9 | nich pójdę?~- Dam ci list, który zaraz odniesiesz, i tam
96 I,9 | drogę Józef, lokaj hrabiny, który dobrze znał Wokulskiego ;
97 I,9 | Jestem tylko dorobkiewicz, który w tym państwie musi opłacać
98 I,9 | hrabia - ale ten Wokulski, który zajmował się dostawą w czasie
99 I,9 | ciągnął książę - że Wokulski, który swoją rzetelnością zwrócił
100 I,9 | spostrzegł młodego człowieka, który był wczoraj na grobach,
101 I,9 | zobaczył młodego człowieka, który ciągle siedział sam nad
102 I,9 | Wracając do tematu, który nam przerwano, czy nie sądzisz
103 I,9 | spoczywać pod kamieniem, który słyszał nasze rozmowy i
104 I,9 | znał osobiście. Oto rymarz, który dostarcza mu wyrobów skórzanych,
105 I,9 | swatać. Oto syn rzeźnika, który do sklepu, niegdyś Hopfera,
106 I,9 | nogach pod naciskiem tłumu, który biegł, klaskał, wiwatował,
107 I,10| piętnaście armat - mruknął Katz, który w podobnych chwilach stawał
108 I,10| Natomiast na tle grzmotu armat, który prawie przestał nas interesować,
109 I,10| odpowiedzi na ten wyraz, który od dzieciństwa robił na
110 I,10| albo donośny głos majora, który jadąc przodem, odzywał się
111 I,10| pamiętasz, Katz?) Kratochwil, który klęczał przed nami, wetknął
112 I,10| Widziałem tylko, że Katz, który ciągle strzelał, wygląda
113 I,10| całe gardło nasz porucznik, który niedawno uciekł z seminarium. -
114 I,10| chwili stary podoficer, który szedł na prawym skrzydle
115 I,10| ziemi, ale na człowieku, który jeszcze pochwycił mnie za
116 I,10| wiadomości o Ludwiku Napoleonie, który już został prezydentem,
117 I,10| słuchał o triumfach człowieka, który miał wykonać testament Napoleona
118 I,10| furman spotkał swego brata, który miał bardzo pilny interes
119 I,10| trzech kuzynów mego furmana, który zabrał ich pod pozorem,
120 I,10| gdyż zginął czyjś kufer, po który furman jeździł konno do
121 I,10| pałasz i bęben (może ten sam, który widziałem w dzieciństwie!) -
122 I,10| całuj się z tym durniem, który jest zakałą rodu Minclów!...
123 I,10| winem.~Nawet zgon Franca, który w roku 1856 zmarł na karbunkuł,
124 I,10| pił piwo z dużego kufla (który miał cynową klapę), staruszka
125 I,10| wprowadziliśmy się do nowego sklepu, który obejmuje pięć ogromnych
126 I,10| mną, pokażę ci nowy lokal, który wziąłem dla ciebie w tym
127 I,10| przyjmowali eks-kupczyka, który przez ożenek dorobił się
128 I,10| u mnie niejaki Wysocki, który umierał z głodu, nim Wokulski
129 I,10| gadają o nim dziś, przy mnie, który wczoraj patrzyłem, jak dróżnik
130 I,10| z moim biednym Stachem, który utrzymuje ciągłe stosunki
131 I,10| pryncypała i jeszcze człowieka, .który ma więcej rozumu aniżeli
132 I,10| wszystko truje biedaka, który mi nieraz mówi wzdychając:~-
133 I,10| na myśli Mraczewskiego, który od pewnego czasu albo krzyżuje
134 I,10| Klejna... Ten Mraczewski, który za wymyślanie na socjalistów
135 I,10| myślę, że wszedł anioł, który zleciawszy z nieba, na piersiach
136 I,10| zacierając ręce w sposób, który wydał mi się lubieżnym. -
137 I,10| sobie jaki przedmiocik, który odeślemy bez pretensji...~-
138 I,10| się koło pana Łęckiego, który przed swym bankructwem ocierał
139 I,10| odnalazłszy doktora Szumana, który był prawie trzeźwy, zabrałem
140 I,10| to zawsze człowiek czynu, który, co mu przyszło do głowy
141 I,10| nie ma przecie człowieka, który by w życiu wygrywał same
142 I,11| moralnie podźwignąć człowieka, który nieco się upijał. Nowożeniec
143 I,11| ku zmartwieniu Rzeckiego, który podejrzewał spisek. I nie
144 I,11| takiego wrażenia jak człowiek, który spadł z wysokości i uderzył
145 I,11| nie uszło uwagi księcia, który uśmiechnął się przypisując
146 I,11| dotkniętego zarazą demokratyczną), który drwił sobie z nadziemskich
147 I,11| osób: pewnego technika, który twierdził, że śrubowce nie
148 I,11| pewnego głuchego magnata, który na wszystkie odezwy, skierowane
149 I,11| z piwnicy drugi hrabia, który siedział sztywnie na krześle,
150 I,11| ważnym interesie publicznym, który, jak to wszyscy czujemy,
151 I,11| ażeby ten publiczny interes, który nas zgromadził tu, do gościnnych
152 I,11| spytał marszałek, który już powrócił do gabinetu,
153 I,11| Mówicie tu o handlu perkalami, który n a s nic nie obchodzi...
154 I,11| rodzinne... Pana Tomasza, który jest dla mnie jakimś ciotecznym
155 I,11| szczęśliwy jest człowiek, który ma wielkie aspiracje. To
156 I,11| jeżeli stanie kiedy kwestia: który z nas dwu powinien się usunąć,
157 I,11| zabawkę; podczas gdy dla mnie, który sześć lat spędziłem na pustyni,
158 I,11| innych. Czy jako subiekt, który spędzał noce nad książką,
159 I,11| książką, czy jako student, który przez nędzę szedł do wiedzy,
160 I,11| kul, czy jako wygnaniec, który w śniegiem zasypanej lepiance
161 I,11| wyższego od siebie, wariata, który chce budować machiny latające!...~"
162 I,11| Zwyczajnym kapitalistą, który z nudów grywa w karty w
163 I,12| zwróciło to uwagę służącego, który zaczął kręcić się po pokoju.~-
164 I,12| mruknął Wokulski tonem, który nie zdradzał zbyt wielkiego
165 I,12| usłyszał silny bas męski, który mówił:~- O! znowu zażyła
166 I,12| i prostując nogą dywan, który się nieco zmarszczył. -
167 I,12| spiżarni. Popełniasz pan błąd, który cię raczej odsunie, aniżeli
168 I,12| naprędce, że jeden z panów, który jeździł bez strzemion, trzymając
169 I,12| metalowymi guzikami przy kurtce, który wybiegł na podwórze po miotłę
170 I,12| stosunki z człowiekiem, który opowiadał, że ja sprzedałem
171 I,12| się i furman, Wojciech, który ocierał o kurtkę nieco zatłuszczone
172 I,13| przez mgłę żółtawego kurzu, który gęsto osiadał mu twarz i
173 I,13| klaczy i drwią z kupca, który bawi się w wyścigi.~Nareszcie
174 I,13| Tymczasem widzę, że człowiek, który wczoraj dorobił się majątku,
175 I,13| Wokulskiego trącił mówcę, który nagle urwał. Korzystając
176 I,13| ręce z wysokim sportsmenem, który gdy Wokulski odsunął się
177 I,13| trybuny, a spotkawszy Yunga, który z siodłem w ręku powracał
178 I,13| Sułtance Yung z miną człowieka, który się nudzi.~- Spraw się dobrze,
179 I,13| rzekł zmartwiony pan Łęcki, który widział wymianę grzeczności.~
180 I,13| już do hrabiego-Anglika, który był świadkiem Krzeszowskiego.
181 I,13| towarzystwie innego dżentelmena, który nieustannie wyglądał przez
182 I,13| spojrzał na swego towarzysza, który z uroczystą miną coś przełknął.~-
183 I,13| milczenia przygotował protokół, który Szuman natychmiast przepisał.
184 I,13| gospodarza i jego towarzysza, który znowu zatopił się w rozpatrywaniu
185 I,13| wysoce honorowi. Baron, który jak wiesz, jest bardzo roztargniony,
186 I,13| grał w karty. Maruszewicz, który również był w klubie, przypominał
187 I,13| trafię, będę jak myśliwiec, który wyszedł na niedźwiedzie,
188 I,13| pobiegli do klęczącego barona, który jednakże zamiast umierać,
189 I,13| Zniszczony zaś młody człowiek, który w dodatku był bardzo nerwowy,
190 I,13| kochanego pana Stanisława, który z chłopca sklepowego został
191 I,14| najczęściej tytuł lub majątek, który miał głowę, ręce i nogi
192 I,14| ogromny cień.~Był ktoś, który rzucił parę tysięcy rubli
193 I,14| przegrywał; potem ktoś, który wykupił weksle jej ojca (
194 I,14| to zuchwały dorobkiewicz, który od roku ścigał ją spojrzeniami
195 I,14| Był to cyniczny brutal, który dorobił się majątku na podejrzanych
196 I,14| przebiegły i bezczelny kupczyk, który w swoim sklepie pozował
197 I,14| Wystąpił inny człowiek, który bez cienia dwuznacznej myśli
198 I,14| ze sklepu Mraczewskiego, który poważył się złośliwie o
199 I,14| się pyszny dorobkiewicz, który na kwestyjną tacę rzucił
200 I,14| ma wyobrażenia o języku, który jest modnym!...~Trzecia
201 I,14| podobnych chwilach jak topielec, który zwraca oczy do światła na
202 I,14| widzi pani tego pana, który wygląda, na woźnicę omnibusów...
203 I,14| podobno jakiś wielki człowiek, który coś odkrył, tylko nie wiem
204 I,14| przynajmniej górnikiem, który zrobił miliony, dziesięć
205 I,14| się w nim dorobkiewicz, który w młodym wieku restauracyjnym
206 I,14| jedyny kupiec... jedyny, który może dogadać się z Ochockim?.. -
207 I,14| Jest to ambitny spekulant, który chcąc wedrzeć się do salonów
208 I,14| sekundanta hrabiego Licińskiego, który bezwarunkowo żąda, ażeby
209 I,14| zabije jedynego człowieka, który dziś ujmuje się za mną,
210 I,14| rządca ich niegdyś majątku, który służył u nich trzydzieści
211 I,14| obaj. W każdym razie ten, który poważył się pannie Izabeli
212 I,14| tego wiernego niewolnika, który swoje zbrodnie względem
213 I,14| gdy ocalił człowieka, który może się nam przydać. Ojciec
214 I,14| i zaufanego człowieka.~- Który w dodatku sam garnie się
215 I,14| kosztowne pudełko i list, który ją wstrząsnął. Poznała pismo
216 I,14| zawsze, posyłam ci ząb, który mi wystrzelił W-ny Wokulski,
217 I,15| Dobrze - mówił dalej głos, który Wokulskiemu przypominał
218 I,15| rozsądny, drugi wariat. Który zaś zwycięży?... Ach, o
219 I,15| wzruszył ziemię." Wokulski, który w tym właśnie kierunku wyglądał
220 I,15| uniwersyteccy i syberyjscy, czy który z was wyobrażał sobie mnie
221 I,15| spokojny, jak człowiek, który idzie naprzeciw niebezpieczeństwu.~
222 I,16| procent rocznie, ale nie mnie, który się na tym rozumiem.>> I
223 I,16| a zarazem przyjaciela, który lepiej prowadzi interesa,
224 I,16| z podziwem. Ten kupiec, który jadał baraninę z lordami
225 I,16| chyba zabiłby człowieka, który by m w tej chwili przeszkodził.
226 I,16| Potem miał pan pojedynek, który... bardzo nas zaniepokoił...-
227 I,17| żebrak ludzi i pytał: "Może który z was czego potrzebuje?...
228 I,17| Chyba świętego męczennika, który swoją pracę, nawet życie
229 I,17| się z wychodzącym Ziębą, który pożegnał go niskim ukłonem;
230 I,17| obojętnym dla człowieka, który przeprosił pannę Izabelę..." ~
231 I,17| łaskami wiernego sługi, który był przy pojedynku. ~- Pan
232 I,17| Nie jestem prokuratorem, który ma obowiązek ścigać fałszerzy.
233 I,17| jakiegoś zapewne biedaka, który zabija się pracą nad naśladowaniem
234 I,17| się nabywca, pan Wokulski, który korzystając z afektu kobiety
235 I,17| miał prawo... Ale człowiek, który dla pokazania się wyrzuca
236 I,17| wziął się do listu adwokata, który zapraszał go również dzisiaj
237 I,17| Wokulski jest to parweniusz, który za prawo noszenia białego
238 I,17| podziałały na humor Wokulskiego, który mówił sobie, że ponad trzydzieści
239 I,18| zdumień. ~Ten sam Wokulski, który rok temu poleciał do Bułgarii,
240 I,18| polskich, ale - włoskich... On, który nie rozumiał po włosku ani
241 I,18| Szlangbaum ogrodniczka, który za pomocą krzywego noża
242 I,18| trochę dotknęło mecenasa, który zaraz wyszedł i pożegnał
243 I,18| znajomego fabrykanta pierników, który w odpowiedzi na ukłon Rzeckiego
244 I,18| wyraz zamagnetyzowania, który go tak zdziwił w fizjognomii
245 I,18| głos inkasenta Obermana, który pierwszy zaczynał wrzeszczeć
246 I,18| jowialny fabrykant pierników, który stosownie do umowy po trzecim
247 I,18| ostrzeżeń kupujesz jednak dom, który stanie się grobem twego
248 I,18| podobno kupuje dom Łęckiego, który właśnie jutro mają wierzyciele
249 I,18| interesach narobi Stach, który marnuje dziś dnie i tygodnie
250 I,18| się młodemu elegantowi, który opalił się, zmężniał, a
251 I,18| jest nie zrażać Suzina, który pomógł mu zrobić majątek,
252 I,18| dziesięcioma tysiącami rubli, on, który ośm lat temu musiał pożyczać
253 I,18| samowar, ani na służącego, który go przyniósł. Potem biegnie
254 I,18| miotle..."~Przez dom Rezlera (który przypomina mu onegdajszą
255 I,18| najpodlejszy dysponent, który zamiast siedzieć w sklepie,
256 I,18| kitlu i takich że spodniach, który dobrodusznie a zarazem ironicznie
257 I,18| kamienicę, ale jak milioner, który przyjechał do rejenta, ażeby
258 I,18| wszelakie pozory próżniaka, który jednakże jest adwokatem.
259 I,18| znajomy wziął dwakroć za dom, który go kosztował sto pięćdziesiąt
260 I,18| towarzystwie mężczyzny, który ma powierzchowność znudzonego
261 I,18| każdej dorożki wyskoczy który, z "panów" donosząc mu,
262 I,18| owego majestatycznego pana, który od Szlangbauma dostał w
263 I,18| swego sąsiada. ~Pan Ignacy, który jest nieskończenie mniej
264 I,18| objęcia jakiegoś jegomości, który używa bardzo szafirowych
265 I,18| Łęckiego z jego adwokatem, który widocznie nudzi się i chciałby
266 I,18| dwadzieścia tysięcy za dom, za który dawano sześćdziesiąt... ~-
267 I,18| nich daje zakrystianowi, który schyla się do ziemi. ~-
268 I,19| omyliłem się, nie wiem już który raz w życiu... ~- Na czym? ~-
269 I,19| Myślałem, że człowiek, który naraża się na śmierci...
270 I,19| siedemdziesiąt tysięcy, za który dal dziewięćdziesiąt...
271 I,19| księcia, a co do procentu, który będziesz łaskaw... ~- Wypłacę
272 I,19| najwyższemu zdumieniu służącego, który uznała za stosowne poprosić
273 I,19| się za zdrowie tego Żyda, który dał wam dziewięćdziesiąt
274 I,19| że Tomasz ma kapitalik, który powinien mu wystarczyć,
275 I,19| list był od Wokulskiego, który donosił, że będzie służyć
276 I,19| gniew miłosiernego Boga, który tak troskliwie opiekuje
277 I,19| wyrobić u W-go Wokulskiego (który nie wiem, za co gniewa się
278 I,19| przyniesie zapewne procent, który wynagrodzi Państwu gorycze
279 I,19| Tomasz, po raz już niewiadomo który, zaczął mrugać powiekami
280 I,19| ton otrzeźwił Wokulskiego, który podniósł głowę i odparł
281 II,1 | przecie lichym subiektem, który musi żebrać u pryncypała
282 II,1 | A może w tym interesie, który miał zrobić z Suzinem?...
283 II,1 | gruba kabała: ten pan Łęcki, który kiedyś bywał u Napoleona
284 II,1 | izbie z jakimś frantem, który był dziwnie szczery. Opowiadał
285 II,1 | zaczął się śmiać w sposób, który aż zwracał uwagę na szczęście
286 II,1 | prawa do hrabianki... A ty, który nie posiadasz pieniędzy,
287 II,1 | zaszedł drobny wypadek, który przypomniał mi dzieje pogrzebane
288 II,1 | chustkę i wyszedł z synem, który musiał go podtrzymywać na
289 II,1 | odmieńcy? - pytam Machalskiego, który właśnie skończył robotę
290 II,1 | chłopak z tak otwartą głową, który kupuje książki i nie dba
291 II,1 | nie odwiedzał go ojciec, który zmienił się tylko o tyle,
292 II,1 | że taki porządny chłopak, który tyle lat był subiektem,
293 II,1 | tyle lat był subiektem, który może odziedziczyć sklep
294 II,1 | śmiechów, wymyślać mężowi, który na całe dnie uciekał z domu,
295 II,1 | głosie jakiś twardy ton, który do dziś dnia robi mi przykre
296 II,1 | nadsłuchujący, jak kochanek, który przyszedł na schadzkę z
297 II,1 | wróciłem od Jasia Mincla, który już leżał w łóżku), siedzę
298 II,1 | Ten na przykład Wokulski, który podobno już wrócił... Czy
299 II,1 | jest to ten sam Wokulski, który przed czternastoma laty
300 II,1 | Usłyszawszy zaś o jakimś likworze, który damom w wieku miał przywracać
301 II,1 | śmiałbym się z doktora Szumana, który tak żartuje z polityki!... ~
302 II,2 | podobno znakomity partyzant, który im napędza dużo zgryzot.
303 II,2 | Przed wyjściem pytam Klejna, który mieszka w Stachowej kamienicy,
304 II,2 | obie ręce. ~Taki rządca, który miał kiedyś własne dobra,
305 II,2 | ciekawszym wydał mi się dom, który nie przynosi żadnych dochodów
306 II,2 | oczy z tym eks-obywatelem, który nie mógł zdobyć się na wywabienie
307 II,2 | ukradzionymi, zapłacił innemu, który może także okradł kogo,
308 II,2 | rachować każdego gościa, który przychodzi do nich wizytą,
309 II,2 | wtrącił głos męski. ~- Bukiet, który ta obrzydliwa kokietka,
310 II,2 | począwszy od gospodarza, który każe mi płacić siedemset
311 II,2 | ekscentrycznego brunecika, który z trzeciego piętra wołał: ~-
312 II,2 | mąż uciekł przed sądem, który dowiedział się o jakichś
313 II,2 | i sprzeda swój nabytek, który wcale nie był mu potrzebny. ~
314 II,3 | i znowu zapada w stan, który może być snem, a może tylko
315 II,3 | prowadzi do małego pokoiku, który po chwili zaczyna wznosić
316 II,3 | się w eleganckim saloniku, który posiada mahoniowe meble,
317 II,3 | chodzi, ale o człowieka, który by gadał za mnie - dla mnie.
318 II,3 | huśtać się na materacu; który wydał mu się nadzwyczajnie
319 II,3 | się nieokreślony hałas, na który składają się turkoty licznych
320 II,3 | chodnikach. Za powozem, który ma z tyłu lokaja, toczy
321 II,3 | Czuje, że on, Wokulski, który tyle hałasu robił w Warszawie,
322 II,3 | lepiej wygląda aniżeli jego, który jest najpiękniejszym w Warszawie.
323 II,3 | wody wpadł nagle w ukrop, który "burzy się i szumi, i pryska..."
324 II,3 | powagą do innego salonu, który zdawał się być poczekalnią. ~"
325 II,3 | strzałów na minutę; ten zaś, który będę miał honor zaprezentować
326 II,3 | wypowiedziałem je jako odczyt, który mam nadzieję, opłaci mi
327 II,3 | jest jak zdeptany robak, który wlecze za sobą wnętrzności. ~
328 II,3 | butelek szampana. Wokulski, który musiał wyręczać w rozmowie
329 II,3 | jakimś snem przedbytowym, który nigdy nie istniał w rzeczywistości.
330 II,3 | machin, trafiał się wypadek, który przypominał mu, że on nie
331 II,3 | go porównać, i ład, pod który dałoby się go podciągnąć? ~
332 II,3 | jakiś system filozoficzny, który tłumaczył mu wiele tajemnic
333 II,3 | zostawię?... Chyba mój sklep, który dziś upadłby, gdyby go nie
334 II,4 | Już odprawił jegomościa, który ofiarował się staczać za
335 II,4 | niego pojedynki, drugiego, który jako brzuchomówca chciał
336 II,4 | dyplomacji, i trzeciego, który obiecywał mu wskazać skarby
337 II,4 | najtajemniejszą myśl Wokulskiego, który w tych czasach marzył o
338 II,4 | odpowiedział Jumart - który sądzi, że uda mu się zmniejszyć
339 II,4 | naturalniejszego aniżeli przedmiot, który oddziaływa na zmysły? Lecz
340 II,4 | wtóre, podobny materiał, który zmieni postać świata, nie
341 II,4 | kuglarzem, a ja głupcem, który płaci trzysta franków za
342 II,4 | zajęci profesorem Palmierim, który właśnie kończył krótką prelekcję
343 II,4 | zasłonięcia tego zucha, który nie bije pokłonów. Rzecz
344 II,4 | nie było widać szwajcara, który ją otwierał, więc Wokulski
345 II,4 | przygodę od Wokulskiego który aż wstrząsnął się usłyszawsy
346 II,4 | tej chwili jak Mojżesz, który do obiecanej ziemi prowadzi
347 II,5 | go zdrajcą, inny fagasem, który tak wprawił się do służby
348 II,5 | awanturnicą, a Rzecki oszustem, który w nowo nabytym domu wykrada
349 II,5 | gdyby nie miał być orężem, który zapewni ostateczne zwycięstwo
350 II,5 | szczęśliwy, i to w sposób, który dla mnie samego jest niespodzianką -
351 II,5 | odpędzić wizerunku barona, który jak cień coraz to wypływał
352 II,5 | namiętności w człowieku, który nieustannie zasłaniał sobie
353 II,5 | się tak podły mężczyzna, który od rana do nocy kłamałby
354 II,6 | rękawie. Po wybuchu czułości, który o ile był krótkim dla niego,
355 II,6 | Czy nie ma tu nikogo, który by się za mną ujął? ~- Ja
356 II,6 | na Wokulskiego w sposób, który miało oznaczać, że jest
357 II,6 | do ogromnego wystrzału, który mu się jednak nie udał,
358 II,6 | zarumieniła się, nie wiadomo który już raz dzisiaj, i kazała
359 II,6 | upodobała sobie barona, który zresztą może być najzacniejszym
360 II,6 | przed nią na łańcuchu psa, który spostrzegłszy obcego począł
361 II,6 | parobek otyły. Wokulski, który jeszcze nigdy nie spotkał
362 II,6 | ludzi czynu, pan Wokulski, który, jak mówi sama babcia, niejednokrotnie
363 II,6 | Naturalnie pieniądz, który dziś w jego ręku jest potęgą...
364 II,6 | jednak wie, czy człowiek, który żeni się lub wychodzi za
365 II,6 | rozumie się, pana Wokulskiego, który ma akurat tyle pieniędzy,
366 II,6 | przednimi nogami jak pies, który staje na dwu łapach. Szczęściem,
367 II,6 | prezesowa głaszcząc źrebaka, który kładł głowę na jej ramieniu,
368 II,6 | ściągając lejce koniowi, który kręcił się w koło i przysiadał
369 II,6 | stronę błękitnego lasu, który było widać daleko na wschodzie.
370 II,6 | oświadczają, wybieram jednego, który wydaje mi się najciekawszym,
371 II,6 | nietuzinkowego człowieka, który by nawet w grobie nie zapomniał
372 II,6 | odwagę zwodzić człowieka, który by aż tak panią kochał?... ~-
373 II,6 | bracia?... I cóż to za świat, który naprzód obdziera z ideałów,
374 II,7 | którego chciałaby ożenić i który kto wie, czy nie kocha się
375 II,7 | że pierwszym człowiekiem, który ją powita, będzie Wokulski,
376 II,7 | galanteryjny, ale człowiek, który wracał z Paryża, miał ogromny
377 II,7 | energia, że jest jak prostak, który ma stanąć przed królem. ~
378 II,7 | żartując ze Starskiego, który wcale nie zdawał się tym
379 II,7 | panna Felicja z Ochockim, który rozrzucał rękoma i prawił: ~-
380 II,7 | śpiewu od jakiegoś Włocha, który nie czyści paznokci... ~-
381 II,7 | tutaj na Ewelinkę z baronem, który ją może nareszcie znajdzie -
382 II,7 | poczęstować cukrem swego konia, który tak go dziś dobrze nosił -
383 II,7 | i nieśmiertelny olbrzym, który z równą łatwością przerzuca
384 II,7 | sfery, o jakiej mówimy, który by coś robił?... Znam tych
385 II,7 | najzacniejszej w świecie osobistości, który wreszcie może tłomaczyć
386 II,7 | choćby na panu Starskim, który swoich wiecznie trwających
387 II,7 | wiele próżnuje; lecz gdy który weźmie się do czegokolwiek,
388 II,7 | zetknąłem się z panem Starskim, który z przeciwnego końca alei
389 II,7 | triumfem na Wokulskiego, który pomyślał, że jego utytułowany
390 II,7 | nóg... Biedny ten rydz, który dostanie się w moje ręce!... ~-
391 II,8 | dziwowiskiem jest horyzont, który ciągle widać na wysokości
392 II,8 | winien kuzynek Ochocki, który tłomaczył mi, że natura
393 II,8 | oszukiwać!... Ona mnie, który przecie nie jestem nawet
394 II,8 | taki jeden ząb jak pięść, który ząb dziaduś znalazł w tym
395 II,8 | tego tylko było trzeba. Który miał największy pysk, skoczył
396 II,8 | pani Wąsowskiej z Ochockim, który zapomniał o swych latawcach
397 II,8 | zobaczyłem panią. A na majątek, który posiadam; czy może nie złożył
398 II,8 | do wielkiego wynalazku, który może zmieni dzieje świata,
399 II,8 | bo sława to liczman, za który własne szczęście poświęcamy
400 II,8 | ganku patrząc na powóz, który z początku oddalał się,
401 II,8 | pan poradzisz, jeżeli ten, który w pańskich oczach jest tylko
402 II,8 | mili, i pójdzie za tym, który jej przypada do gustu. Wówczas
403 II,8 | powiedziano, że pan jest kupcem, który w dodatku szybko zrobił
404 II,8 | człowiek zimny, rachunkowy, który chodząc po lesie taksuje
405 II,8 | średniowiecznego trubadura, który wymyka się do lasu, ażeby
406 II,8 | stóp! Wiernego rycerza, który kocha na życie i śmierć
407 II,8 | mogłabym żyć z człowiekiem, który tak kochał inną kobietę,
408 II,8 | panu wiadomość o wynalazku, który wprawdzie zabierze połowę
409 II,9 | osobliwie w opinii pana, który jesteś jego przyjacielem (
410 II,9 | opowiedziałem o tym Stachowi, który wysłuchawszy odparł:~- Uspokój
411 II,9 | gotówkę. (Później Klejn, który mieszka w tym samym domu,
412 II,9 | pobiegłem do naszego adwokata (który zarazem jest adwokatem księcia)
413 II,9 | poznać obyczaje Maruszewicza, który lokował się w oficynie naprzeciw
414 II,9 | odnosiło się do Maruszewicza, który mieszkał prawie vis ú vis
415 II,9 | poważniejszą, jak gdyby ją który z nas obraził.~- A któż
416 II,9 | intrygantki, w postaci śledzia, który wysuwał się z lufcika na
417 II,9 | płacących komornego studentów, który tylko czekał na ukazanie
418 II,9 | Spotkałem tam radcę Węgrowicza, który wciąż psy wiesza na Wokulskim,
419 II,9 | szlachetny dobroczyńca, który by zechciał kupić tę ruderę
420 II,9 | Litwini są bardzo skąpi!), który prosił mnie, ażebym mu nastręczył
421 II,9 | wziąwszy w garść już nie wiem który kufel piwa. - Co on ma robić
422 II,10| funduszów przed swoim mężem, który lubi trwonić pieniądze...
423 II,10| następuje wypadek główny, który opowiem z szybkością uderzenia
424 II,10| powiedziałam, że nie wiem, który to pan Wokulski. A wtedy
425 II,10| mówi: "Jak to, nie wiesz, który jest pan Wokulski? Przecież
426 II,10| przewraca oczyma i wydaje głos, który dla pani Stawskiej brzmi
427 II,10| zaczęła nie wiem już który raz pani Misiewiczowa swoją
428 II,10| szlachetny panie Wokulski, który nie wstydziłeś się... -
429 II,10| mówiłem już z adwokatem, który jutro przyjdzie do pań.~-
430 II,10| lata zrobi z tego raj. Raj, który można by nakryć chustką
431 II,10| szlachetny panie Rzecki, który nie wstydzisz się nieszczęśliwych,
432 II,10| O, zacny panie Wokulski, który nie wstydzisz się biednych
433 II,10| mizerny młody człowiek, który podczas pierwszej bytności
434 II,10| Maleski, z postawą człowieka, który chce odtańczyć menueta. -
435 II,10| naprzód mizernego kolegę, który...w tej chwili właśnie już
436 II,10| tym razem udał człowieka, który ma bielmo na lewym oku i
437 II,10| nieszczęśliwego młodzieńca, który tym razem był naprawdę podobny
438 II,10| były do mizernego studenta, który wraz ze swoim towarzyszem
439 II,11| Szlangbaum, ten starozakonny, który pracuje w ruskich tkaninach.~
440 II,11| naśladować Mickiewicza, który nie tylko przebaczył tej,
441 II,11| procent rocznie od kapitału, który książę ma w spółce. Zaprosi
442 II,11| Wiem, ale mógł się który zostać, zarzucić...~Wolałbym
443 II,11| On nieszczęśliwy, on, który ma taki sklep, spółkę, taki
444 II,11| straszny majątek?... On, który niedawno sprzedał kamienicę?...
445 II,12| Następnie pan Malborg, który ukończył jakąś szkołę techniczną (
446 II,12| wśród wielkich pomysłów, który wskazywał mu inny cel aniżeli
447 II,12| nich ma albo kapitalik, który chce umieścić u Wokulskiego; "
448 II,12| Był przecie człowiekiem, który ma swój własny program,
449 II,12| politykę na własną rękę, i który ma wielkie znaczenie wśród
450 II,12| Wąsowskiej, kuzynka Ochockiego, który był bardzo zachmurzony:~
451 II,12| czułością, ale Ochocki, który widział nie patrząc, spostrzegł,
452 II,12| tu oblał ją rumieniec); który też ma być sprzedany najpóźniej
453 II,12| ma na świecie człowieka, który ośmieliłby się zrobić mi
454 II,12| zastawał tylko pana Tomasza, który witał go z ojcowską czułością,
455 II,12| już nie wiadomo po raz który w tym roku.~- Czym ja mogę
456 II,12| napomykała o panu Rzeckim, który bywa tu niekiedy i jest
457 II,12| równie lubi pana Wirskiego, który po prostu zachwyca się panem
458 II,12| czy Radzińska albo mąż, który mnie opuścił... Już nie
459 II,12| ja nie dbam o taki świat, który dwoje ludzi skazuje na tortury
460 II,13| To nieuleczony marzyciel, który już nie odzyska rozsądku.
461 II,13| dzielnym człowiekiem.~- Który wydobył rachunki sklepowe...~-
462 II,13| kto z was mądrzejszy: pan, który po kilkudziesięciu latach
463 II,13| latach nie masz nic, czy on, który w ciągu roku zdobywa taką
464 II,13| znakomitszym jest ten skrzypek, który na niej zrobi wrażenie,
465 II,13| zrobi wrażenie, aniżeli ten, który by mnie się podobał. Trzeba
466 II,13| że ma znajomego muzyka, który nie tylko poznał się z Molinarim,
467 II,13| zastał u siebie Węgiełka, który czekał na niego od godziny.~
468 II,13| odwiecznej sprawiedliwości, który zdeptanej kobiecie przyniósł
469 II,13| rozmawiać z Malborgiem, który właśnie zbliżył się do niej,
470 II,13| spojrzała w stronę Molinariego, który bardzo wesoło rozmawiał
471 II,13| interesuje się człowiekiem, który ją ubóstwia...~- To właśnie
472 II,13| będzie interesować się takim, który ją lekceważy.~- Pociąg do
473 II,13| przejściu spotkali księcia, który z wielkim zadowoleniem przywitał
474 II,13| przyjmować mnie jako człowieka, który nie ocenił pani... śmiał
475 II,13| nasienie wielkiego wynalazku, który może ludzkość przemienić.
476 II,14| walizką. Za jegomościem, który pomimo starannie ogolonych
477 II,14| jeden z jej byłym adwokatem, który nie uchybiając mu, jest
478 II,14| nimi nie ma ani jednego, który wytoczyłbym uczciwej kobiecie
479 II,14| ma ani jednego anonimu, który by spotwarzał niewinną,
480 II,14| pierwej Maruszewiczowi, który ogłosił to po mieście, że
481 II,14| Wokulskiemu jakiegoś pana, który koniecznie chce się widzieć,
482 II,14| Widzisz przed sobą człowieka, który postanowił...~- Cóżeś pan
483 II,14| wprawdzie pierwej zabić pana, który jesteś przyczyną moich nieszczęść...~-
484 II,14| Ażeby ocalić honor, który chcesz mi pan wydrzeć~-
485 II,15| istniał jakiś trybunał, który umie czytać w duszy człowieka,
486 II,15| samym zwiększała majątek, który chciał ofiarować pannie
487 II,15| uralskich pewien uczony, który znalazł nowy minerał, radził
488 II,15| nagrodę temu z astronomów, który odkryje nowe ciało niebieskie
489 II,15| odleciałaby za nią jak ptak, który tylko chwilę odpoczywa na
490 II,15| zdumienia jak człowiek, który cudem znalazłby się w nie
491 II,15| o dworze Napoleona III, który z nim kilka razy rozmawiał,
492 II,15| Radziwiłłowa, a pierwszy frazes, który zwrócił uwagę Wokulskiego,
493 II,15| Przypomnisz sobie łobuza kuzynka, który ani przez jedną chwilę w
494 II,15| śmiałym... I pożałujesz tego, który zawsze gotów do uwielbiania
495 II,15| aby znaleźć posługacza, który wyjąłby mu rzeczy, i zetknął
496 II,15| nawet ten Starski, biedak, który z powodu braku zajęcia musiał
497 II,15| przechadzał się jakiś człowiek, który zdjął czapkę.~- Kiedy jedzie
498 II,15| zobaczył jakiegoś człowieka, który siedział mu na piersiach
499 II,16| kochani! Macie tu Bonapartego, który wojował w Afryce i okrył
500 II,16| może dostać się do księcia, który z Żydami jest bardzo grzeczny,
1-500 | 501-568 |