Tom,  Rozdzial

501 II,16|               s?...~I to ma być wiek, który nastąpił po XVIII, po tym
502 II,16|                Myślałem, że Lisiecki, który posiniał słuchając tych
503 II,16|             pokój, i zakaz baronowej, który zmniejszał dochody o sto
504 II,16|               już się pogodzili!...), który znowu ciągle od Krzeszowskiego
505 II,16|              z pańskich oficjalistów, który mieszka w domu baronowej
506 II,17|           klasy i zastał tam księdza, który przez cały czas podróży
507 II,17|                tudzież rudego Niemca, który zdjął kamasze i oparłszy
508 II,17|              nie zajmował się czasem, który dla niego jakby nie istniał.
509 II,17|               z początku bardzo mały, który szybko powiększył się i
510 II,17|      zmieniający barwę, już to w ból, który zmieniał natężenie. Czasami
511 II,17|              przeglądał Don Quichota, który robił na nim potężne wrażenie.~
512 II,17|           sferze poezji - tak jak on, który rzucał się na wiatraki jak
513 II,17|              był druzgotany - jak on, który zmarnował życie uganiając
514 II,17|              nigdy nie zejdzie anioł, który by poruszył betsedejską
515 II,17|              że on jest czarodziejem, który posiada dwie bagatelki:
516 II,17|         spokoju. I dziwił się, że on, który był zdolnym doświadczać
517 II,17|           inaczej Ludwika Stawskiego, który zmarł w Algierze:~Wokulski
518 II,17|          naprzód, nie chcę być gadem, który kąsa podstępnie, a po wtóre...
519 II,17|            się zdaje - rzekł - że ty, który chcesz wszystkich leczyć
520 II,17|               przeciwnie, aniżeli ja, który gardzę gromadami, a niekiedy
521 II,17|           idealista, ja - uczony, ja, który przecie rozumiem, że pół
522 II,17|             pracował nad wynalazkiem, który by umożliwił ten triumf.~
523 II,17|       Niwiński, nawet... pan Starski, który nigdy nic nie robił i nie
524 II,17|             kilkanaście razy kapitał, który przyniósł nie piętnaście,
525 II,17|               i wspólnik Wokulskiego, który jest zdecydowany jak Atlas
526 II,17|          zachwianą spółkę. Mężem tym, który chce obetrzeć łzy tysiącom,
527 II,17|               na członka zarządu, ale który odmawiając przyjęcia tak
528 II,17|               jest podobny do aktora, który skończywszy rolę na scenie,
529 II,17|             jest zmarłym człowiekiem, który patrzy na własny pogrzeb.
530 II,17|                 Był jak zeschły liść, który tam pójdzie, gdzie nim wiatr
531 II,17|               kawał mięsa przy kości, który udawał, że ma duszę, a miał
532 II,17|          rejenta i spisali jakiś akt, który, o ile mogę wnosić z półsłówek,
533 II,17|          jeszcze mam na hipotece, a o który od trzech lat nie mogę się
534 II,17|             ich?... Tylko dwa: jeden, który by wpłynął na zwiększenie
535 II,17|        zwiększenie dywidend, a drugi, który by nauczył ich pisać takie
536 II,17|              się do roboty jak uczeń, który dopiero zaczyna studia.~
537 II,17|               pomysłu, a potem Geist, który utrzymywał, że chemia związków
538 II,17|         pracowni technologicznej, on, który może nawet nie rozumie,
539 II,17|               resztą, co z majątkiem, który mnie wprost przytłacza?...
540 II,17|              mówił do siebie.~Rzecki, który odwiedzał go coraz rzadziej,
541 II,17|                Pan bronisz człowieka, który okrył hańbą kobietę?...
542 II,17|         kobietę?... Brutala, egoistę, który dla dogodzenia zemście nie
543 II,17|           nowy człowiek, ten bohater, który cierpi i milczy... O, wy
544 II,17|            umysł, a może i człowieka, który mógł coś zrobić...~- Ten
545 II,17|             ten nieszczęśliwy kamień, który ją tak roztkliwia.~- Gdyby
546 II,17|        najzupełniej nie rozumiem, ale który porównać można tylko z przebudzeniem
547 II,17|    przebudzeniem z letargu człowieka, który już leżał w trumnie.~- I
548 II,17|           dalibóg, mam na nią apetyt, który także coś wart..."~Wtem
549 II,17|               rodzaju starego dziada, który lekceważy kobiety...~- To
550 II,17|            mam przyjaciela pesymistę, który mi wytłumaczył, że nierównie
551 II,17|          wsuwając mu w rękę kopertę - który niech pan przeczyta. Popełniam
552 II,17|               w swoim orszaku błazna, który ją naprawdę kochał, który
553 II,17|             który ją naprawdę kochał, który dla niej wszystko był gotów
554 II,18|              nie dziwię się Stachowi, który nieraz mówił, że chciałby
555 II,19|               hałas w sieni.~Służący, który już zabierał się do spania,
556 II,19|           inaczej. Przecież człowiek, który ma pieniądze, sens w głowie
557 II,19|            odezwał się doktór Szuman, który od kilku chwil stał na progu
558 II,19|              półgłówkiem z tego typu, który ja nazywam polskimi romantykami.~
559 II,19|               tego mitycznego Geista, który także musi być patentowanym
560 II,19|        odczytywał, po raz nie wiadomo który, historię konsulatu i cesarstwa
561 II,19|              się spełnić u człowieka, który mówił tylko to, co czuł,
562 II,19|               zgorszeniu Szlangbauma, który wiedział, że panu Ignacemu
563 II,19|              subiektów do pana Zięby, który z właściwą sobie szczerością
564 II,19|               pana Rzeckiego Ochocki, który na kilka dni przyjechał
565 II,19|              nieboszczki Zasławskiej, który chce obalić wdzięczna rodzina.
566 II,19|         nagadawszy się z człowiekiem, który nie tylko rozumiał ukochanego
567 II,19|            stłumiony głos Gutmorgena, który mówił:~- Panie Rzecki, niech
568 II,19|             mi pod bokiem tandeciarz, który każe mnie pilnować jak złodzieja...