Tom, Rozdzial
1 I,1 | ciemnego szkła, obywatele tej dzielnicy jedni zakładali
2 I,1 | osób posilających się w tej co radca jadłodajni, dla
3 I,1 | możność uczęszczania do tej oto tak przyzwoitej restauracji,
4 I,1 | i na policzkach, była w tej chwili podobna do krwawnika
5 I,1 | zrazy nelsońskie...~- I z tej branży przerzucił się do
6 I,2 | piaseczniczką, przymocowaną do tej samej podstawki - para mosiężnych
7 I,2 | przed jedenastą, nawet w tej chwili, panie Mraczewski.
8 I,3 | Anglików! Ale o to mniejsza. W tej bowiem pisaninie chcę mówić
9 I,3 | na kontuar (stary miał w tej chwili oczy zamknięte),
10 I,3 | w kłębek z bólu, lecz od tej pory nie śmiałem wziąć do
11 I,3 | drzwi tudzież okiennicę. W tej chwili, gdzieś z ulicy zjawiał
12 I,3 | brałem 10 złotych.) Przy tej okazji każdy musiał wylegitymować
13 I,3 | Osłupiałem ze zdziwienia, lecz w tej chwili bardzo polubiłem
14 I,3 | ogólnych niepokojów, już z tej, że pryncypał za często
15 I,3 | zatarła się; ale stary od tej chwili zupełnie stracił
16 I,4 | są tylko te gwiazdy, że w tej chwili u was może nikt nie
17 I,4 | bólu jak pies.~Czasami w tej ucieczce przed samym sobą
18 I,4 | Wokulski i zamknął księgę.~- Z tej gablotki. Widzisz, jakie
19 I,5 | do góry podczesane włosy, tej samej barwy. Miał siwe,
20 I,5 | odpowiedział pan Tomasz.~W tej chwili pannę Izabelę ogarnął
21 I,5 | stoją Okopy Św. Trójcy, a w tej dolinie zasnutej dymami
22 I,6 | zapomina, o czym myślała w tej chwili, i pyta się w duchu: "
23 I,6 | żal i kto wie, czy gdyby w tej chwili ukazały się na niebie
24 I,6 | najlepszy kościół do kwesty.~W tej chwili delikatnie otwierają
25 I,6 | rozmowie jednak, jaką miałam w tej materii z Krzeszowską, zaczynam
26 I,6 | osądziła swoje stanowisko w tej sprawie.~- Co za upokorzenie! -
27 I,6 | przyznał w duchu, że oboje w tej chwili tworzą bardzo piękną
28 I,6 | nie zabraknie w salonie.~W tej chwili weszła panna Florentyna
29 I,6 | cię zastąpię w połknięciu tej nowej pigułki.~Otworzył
30 I,6 | ani ona o tym nie myśli. W tej chwili jej duszę znowu targa
31 I,6 | poczciwy Wokulski!..."~W tej chwili przypomina sobie
32 I,6 | może go wciągnąć?...~I w tej chwili przestrasza się własnych
33 I,6 | Nie. To, czego doznaję w tej chwili, nie jest uprzedzeniem,
34 I,7 | której nie poniósłbym dla tej osoby, i ledwiem ją zobaczył,
35 I,7 | byłem pełen trucizny, a w tej chwili jestem tak spokojny
36 I,7 | Paryża, a potem w Alpy..."~W tej chwili zbliżył się do niego
37 I,7 | Mraczewskiego i dopiero w tej chwili zauważył, że młody
38 I,8 | ludzie i ich rodziny nic go w tej chwili nie interesują.~"
39 I,8 | ptaków, które właśnie w tej chwili unosiły się nad miastem
40 I,8 | Nigdzie nie wejdziemy po tej leżącej drabinie - myślał. -
41 I,8 | patrzyła na scenę, która w tej chwili skupiała uwagę wszystkich,
42 I,8 | zobaczenia panny Izabeli.~Od tej pory czas miał dla niego
43 I,8 | zeszłego Wokulski wziął się do tej sprawy, którą jego wyjazd
44 I,8 | niespodziewanym szezęściem.~W tej chwili Wokulskiego tknęło
45 I,8 | serca - człowieka..."~W tej chwili żółtawy, za wczesny
46 I,8 | wyrzeknę się, to darmo..."~W tej chwili stanął przed drzwiami
47 I,8 | nią jak z osobą znajomą.~W tej chwili otworzyły się drzwi
48 I,8 | zagarnął mój majątek, o który w tej chwili toczy się między
49 I,8 | włożył ją do kantorka. W tej chwili znowu weszły do sklepu
50 I,8 | gość, prawie ode drzwi. - W tej chwili dowiaduję się...
51 I,8 | żadnej pretensji, nawet tej, ażeby do mnie wracał.~Baron
52 I,9 | będzie tam panna Izabela, a tej nie można ofiarowywać dziesięciu
53 I,9 | powiedział - nie będę należał do tej jarmarcznej dobroczynności."~
54 I,9 | niego dzieje; więc patrzył w tej chwili na kościół jak na
55 I,9 | Zdawało się Wokulskiemu, że w tej chwili widzi przed sobą
56 I,9 | rubli pensję - odparł.~W tej chwili zbliżyło się do stołu
57 I,9 | Nie - odpowiedział. Ale w tej chwili spuścił oczy.~- A
58 I,9 | hrabinę. Czuł dla niej w tej chwili taką wdzięczność,
59 I,9 | mnie w tamtą stronę?"~W tej chwili tuż obok konfesjonału
60 I,9 | paręset rubli nie byłoby dla tej kobiety szczęściem? Ale
61 I,9 | zajmują się czym innym?"~W tej chwili Wokulskiemu zrobiło
62 I,9 | skrzypce, druga klarnet; przy tej zaś muzyce tańczyło kilka
63 I,9 | myśleliśmy: czyby się do tej studni nie rzucić? Nikt
64 I,9 | cieszyły rzeczy, które w tej chwili tylko wstręt budzą?...
65 I,9 | wyjątkowe szczęście!..."~W tej chwili potężny krzyk wydarł
66 I,10| oddziałem? Tylem razy jadał od tej pory kartofle, ale żadne
67 I,10| powiedziałeś do mnie.~Tej samej nocy posunęliśmy się
68 I,10| zanosi się na coś grubego.~Tej nocy spaliśmy na gołym polu
69 I,10| podoficer.~Po obu stronach tej dziwnej wody widać było
70 I,10| sztab lepiej nie widzi...~Z tej długiej rzeki dymu dolatywało
71 I,10| się w granatową kolumnę. W tej chwili na prawo od nas huknął
72 I,10| komenderuje czy diabeł...~Od tej pory szedł z naszej strony
73 I,10| zawołałeś wtedy, Katz.~A w tej chwili granat przeleciał
74 I,10| nie do nas adresowano.~W tej chwili stary podoficer,
75 I,10| pochwycił mnie za nogę. W tej chwili wrzeszczący tłum
76 I,10| ostatnie nasze zwycięstwo. Od tej chwili sztandary z trzema
77 I,10| węgierskiej piechoty. Od tej też pory mówię, że najtrwalsze
78 I,10| Ponieważ chłopiec sklepowy w tej chwili przyniósł im nowe
79 I,10| cichu. Nie wmieszałem się do tej rozmowy, gdyż znając Stacha
80 I,10| padnę trupem, Lisiecki od tej pory zaprzestał już nieprzyzwoitych
81 I,10| szufladzie na środku i w tej samej chwili znowu gdzieś
82 I,10| dawali mu lepsze warunki. Od tej też pory ciągle pracował
83 I,10| prykaszczykami"), to od tej pory wszyscy będziemy pracowali
84 I,10| poświęcenie naszego magazynu. Przy tej sposobności zauważyłem,
85 I,11| srebra panny Izabeli.~Przy tej okazji pani Meliton odwiedziła
86 I,11| nie wypada!"~I czuje w tej chwili, że połyskująca woda
87 I,11| tęsknoty, a nie dać nawet tej pociechy, że śmierć jest
88 I,11| nagrobek dla niego. W toku tej wymiany myśli, nie wiadomo
89 I,11| otóż w niecały tydzień po tej rozmowie dowiedział się,
90 I,11| przemysłowców złożyła w tej chwili dowód rzadkiej powściągliwości
91 I,11| twarz księcia zajaśniała w tej chwili blaskiem prawdziwego
92 I,11| poczęli się rozchodzić. W tej chwili Wokulski spostrzegł,
93 I,11| niczego nie pragną. Bez tej zaś sprężyny, panie Wokulski,
94 I,11| jak ostryga do skały..." W tej chwili - ciągnął dalej Ochocki -
95 I,11| podziwu błysnęła radość. W tej chwili Ochocki przetarł
96 I,11| strasznych wrażeń jak w tej chwili. Był pewny, że chodzi
97 I,11| mógłbym napisać ostatni akt tej komedii!..."~Prosta droga
98 I,12| jego żona nie posiadali tej klaczy w dniu wyścigów.
99 I,12| Panu zaproponować kupno tej klaczy. Pamiętaj Pan, że
100 I,12| sobie taką siłę, iż gdyby w tej chwili sufit z dwoma piętrami
101 I,12| ciągu roku wycofam się z tej kamienicy, choćby ze stratą
102 I,12| baronowa sama nie puszcza tej klaczy?~- Ona?... Ona jest
103 I,12| zbyt wielkiego zachwytu.~W tej chwili z prawej oficyny
104 I,12| gołębi, a na drugim piętrze tej samej oficyny od kilku minut
105 I,12| Krzeszowska" - szepnął Wokulski.~W tej chwili usłyszał charakterystyczny
106 I,12| interesa twoje są czyste. Ale w tej chwili, wierz mi, masz we
107 I,12| kogoś, kto by licytował do tej sumy.~Żyd szeroko otworzył
108 I,12| jeźdźcami pomagając sobie w tej czynności długim batem,
109 I,13| Zdawało mu się, że nawet w tej chwili widzi przed sobą
110 I,13| siodłem w ręku powracał w tej chwili od wagi, szepnął
111 I,13| panna Izabela milczała.~W tej chwili przybiegł wysoki
112 I,13| długości ich średnic. I w tej właśnie chwili zastanawiał
113 I,13| hrabiego mignęło zdumienie; w tej chwili jednak opanował się
114 I,13| czy nie zmrużą powieki?~Tej samej nocy; jak każdej zresztą
115 I,13| policzy swemu panu koszta tej wycieczki. Był jednak niespokojny.~
116 I,13| ważne zajęcia...~- Nie mam w tej chwili żadnego zajęcia -
117 I,13| A pan skąd wiesz o tej licytacji?.. - nie na żarty
118 I,13| zdejmując kapelusza z głowy.~- W tej chwili nadejdzie - odpowiedział
119 I,13| Ignacy z niskim ukłonem.~- W tej chwili, to znaczy?...~-
120 I,13| Ja chcę żyć, ja chcę...~W tej chwili zapukano do drzwi
121 I,14| Łęcką, u jej ojca!...~Z tej epoki pamiętała tylko jego
122 I,14| Szkoda tylko, że prawie w tej samej chwili w jej czcicielu
123 I,14| baronowie pogodzą się przy tej okazji zauważyła pani Meliton.~-
124 I,14| do siebie.~I pod wpływem tej idei rozmawiała z Wokulskim
125 I,14| Łęckiej.~Gdyby Wokulski mógł w tej chwili zajrzeć w jej duszę,
126 I,15| wszystkie - uśmiechnięte... Od tej pory, daję słowo honoru,
127 I,15| Tak medytując śmiał się z tej otchłani dzieciństw, do
128 I,16| mówi duże lustro), że w tej sukni, z tą różą i na tym
129 I,16| litość. Gdyby Wokulski w tej chwili znalazł się u jej
130 I,16| czasami porozmawiać z kim o tej tragicznej miłości... Możeby
131 I,16| zapomnieć o tym kupiectwie. ~W tej samej porze pan Tomasz zakręcając
132 I,16| rubli. Tyle bowiem miał w tej chwili do dyspozycji, a
133 I,16| Panie proszą - rzekł w tej chwili Mikołaj ukazując
134 I,16| człowieka, który by m w tej chwili przeszkodził. Patrzył
135 I,16| takiego zamętu uczuć jak w tej chwili. Przez myśl przebiegały
136 I,16| padającego deszczu; na dnie zaś tej burzy nurtowała potrzeba
137 I,16| wyższego szczęścia aniżeli ja w tej chwili." ~Milczenie trwało
138 I,16| wszystko. Ludzie należący do tej co i pani sfery towarzyskiej
139 I,17| A gdybym się był w tej chwili oświadczył - przyszło
140 I,17| skrzydła ludzkości i dla tej idei zapomina o własnym
141 I,17| niezachwianej pewności tak w tej chwili górowały nad wszelkimi
142 I,17| czy utrzyma się pani z tej roboty. - Oto adres Wysockich.
143 I,17| wielmożnego S. Wokulskiego. - W tej chwili może przejść... Ja
144 I,17| do Wokulskiego. - Pan o tej porze w Łazienkach?.. ~Wokulski
145 I,17| Wokulskiemu zdawało się; że w tej chwili odjechał z ziemi
146 I,17| białych smug na niebie - i od tej pory nie zmieni się już
147 I,17| Bardzo lubię Łazienki o tej godzinie: mało osób, więc
148 I,17| przerwała mu śmiejąc się. - W tej chwili powiedział pan kompliment
149 I,17| Izabela zamyśliła się i od tej pory szli oboje w milczeniu. ~
150 I,17| łazienkowską szosę, na którą w tej chwili wjechała zielona
151 I,18| był dopiero co, ale że w tej chwili pojechał w Aleje
152 I,18| wzruszając ramionami. ~W tej samej chwili przyszedł pożegnać
153 I,18| przypatrywać się fizjognomiom; przy tej zaś okazji zrobił smutne
154 I,18| myślał pan Ignacy. ~I w tej chwili opanowała go idea,
155 I,18| Czyliżbym naprawdę?... ~W tej właśnie chwili otworzyły
156 I,18| zapatrzonego w jedną lożę. W loży tej siedziała hrabina, pan Łęcki
157 I,18| spóźniłem się do sklepu..." ~W tej chwili zbliżył się do niego
158 I,18| bardzo wątpię o życzliwości tej damy. ~Klejn lękliwie obejrzał
159 I,18| nawet nie wiem na co?..." ~W tej chwili jednak przypomniał
160 I,18| bo posądzali go o zabicie tej... ~- Ach, pamiętam!...
161 I,18| mało że się nie wygadał w tej chwili, iż Wokulski kupuje
162 I,18| A swoją drogą, szkoda tej podróży i dziesięciu tysięcy
163 I,18| czy wracać do sklepu? W tej chwili widzi na Krakowskim
164 I,18| pomyśli zobaczywszy mnie o tej godzinie na ulicy?..Naturalnie
165 I,18| porządny kupiec wałęsa się o tej porze po mieście? Pan jesteś
166 I,18| odbywa się licytacja. ~W tej chwili przed gmach sądu
167 I,18| mowy. Rzecki poznaje, że w tej chwili toczy się tu sprawa
168 I,18| Ignacy opuszcza salę; nie dla tej sprawy tu przyszedł. ~Znalazłszy
169 I,18| nabiegałem się w sprawie tej licytacji, że choćby dzisiaj
170 I,18| idąc za nimi na górę. ~W tej chwili czuje, że ktoś pochwycił
171 I,18| chce za nim biec, lecz w tej chwili pada w objęcia jakiegoś
172 I,18| grupą starozakonnych. W tej grupie znajduje się stary
173 I,19| serce czy nogi - gdy w tej chwili porwał go Mraczewski.
174 I,19| listem do swego mieszkania. W tej chwili dopiero zauważył,
175 I,19| zaciskał pięści, ale milczał. W tej chwili zapukano do drzwi
176 I,19| półgłosem: - podobasz mi się w tej roli siostry miłosierdzia.
177 I,19| usadowił go na fotelu, a w tej chwili zapukano do drzwi. ~-
178 I,19| Wokulski będzie mi płacił od tej sumy dziesięć tysięcy...
179 I,19| zacinający z żydowska. ~W tej chwili rozległ się w przedpokoju
180 I,19| mi samo przejdzie... ~W tej chwili rozległo się pukanie
181 I,19| ucałowała ręce ciotki. W tej chwili była tak piękna,
182 I,19| widzę, że nie należy do tej kategorii ludzi, których
183 I,19| Chwała Bogu! Byle o tej porze nie wpadł do nas Starski -
184 I,19| Nie chcę żadnych listów od tej nieznośnej baby... Pewnie
185 I,19| czy kogoś zawołać; lecz w tej chwili opamiętała się i
186 I,19| czekać. Panna Izabela po tej uwadze nieco uspokoiła się. ~-
187 I,19| znaczy? - odezwał się w tej chwili nowy głos. ~Żydzi
188 I,19| drogi każdą przeszkodę... ~W tej chwili zadzwoniono. Panna
189 II,1 | projekt!) i ja postanowiłem od tej pory co wieczór spoglądać
190 II,1 | naturze samiec należy do tej samicy, która mu się podoba
191 II,1 | zatonął w fałdach sukienki tej panny. Zdaje się, że mu
192 II,1 | sercowe, no i widzimy skutek tej oszczędności. Miłość jest
193 II,1 | Miasto jest piękne... Od tej pory chodzę tam przynajmniej
194 II,1 | mówi. ~- A gdzieżeś był do tej pory? ~- Zajechałem na Dziekankę,
195 II,1 | i powinien uczyć się. Od tej pory mamy sądny dzień w
196 II,1 | zapoznałem się ze Stachem i od tej pory żyjemy ze sobą nie
197 II,1 | do uniwersytetu. ~Spośród tej młodzieży wyróżniał się
198 II,1 | niesprawiedliwość. ~- Od tej chwili - mówił z uniesieniem -
199 II,1 | prowadzący do lochu był w tej samej izbie) widzę, że z
200 II,1 | to płacić nie będę. ~Od tej pory, ile razy Jaś Mincel
201 II,1 | Machalskiego było tak mocne, że w tej chwili straciłem przytomność. ~
202 II,1 | mi przykre wrażenie. ~Od tej pory zupełnie zmienił tryb
203 II,1 | starannie od stóp do głów, że tej samej nocy wezwani na pomoc
204 II,1 | blasku, głos siły... ~Od tej pory chodził na wszelkie
205 II,1 | zakochany... ~Roześmiałem się z tej gawędy, bo przecież kto
206 II,2 | łoskot na schodach i, w tej chwili wbiegł z sieni ów
207 II,2 | Zapewne chce pan poznać bilans tej kamienicy? - odparł rządca. -
208 II,2 | zapragnąłem poznać lokatorów tej dziwnej kamienicy. ~W roku
209 II,2 | poprzewracane szachy. ~W tej chwili mdło mi się zrobiło;
210 II,2 | rzekł: ~- Gospodarza?... W tej chwili ja tu jestem gospodarzem
211 II,2 | także okradł kogo, i na tej zasadzie chce mnie zrobić
212 II,2 | praczki, wszystkie kucharki z tej kamienicy stracą humor,
213 II,2 | zaprotestował głos męski. I w tej samej chwili rozległy się
214 II,2 | ażebyśmy usiedli. Rysopis tej damy: czarna suknia, żółtawa
215 II,2 | wyprowadzić się, bo każda deska tej podłogi nosi ślady jej nóżek...
216 II,2 | jej zostawiają dziecko... tej... tej... Panie! - wybuchnęła
217 II,2 | zostawiają dziecko... tej... tej... Panie! - wybuchnęła z
218 II,2 | Pozwoli pani baronowa, że w tej sprawie zadecyduje sam gospodarz,
219 II,2 | pijany. ~- Co pan wiesz o tej pani Stawskiej? - zapytałem
220 II,2 | bardzo regularnej. Rysy tej damy były mi gdzieś znajome. ~
221 II,2 | wzięła włóczkę i druty, a w tej chwili weszła do salonu
222 II,2 | rubli za trzy pokoje na tej ulicy. Pan Wokulski nie
223 II,3 | wzruszył ramionami. ~- Już ty w tej izbie nie chciej ode mnie
224 II,3 | rozmawiali i biegali, jakby w tej chwili stało się coś; za
225 II,3 | przednim "Figaro". Wokulski tej rzuca dziesięć franków,
226 II,3 | i lepiej!" - mruczy. ~Do tej chwili co kilkadziesiąt
227 II,3 | niech panowie strzegą się tej baronowej... która już czeka
228 II,3 | naukowym i przemysłowym... ~- W tej chwili nie mogę panu dać
229 II,3 | Przepraszam pana, w tej chwili nie mam czasu. ~-
230 II,3 | sukni. Wytężył ucho... W tej chwili lokaj zameldował
231 II,3 | rozmawiać? - już mam dosyć tej rozmowy.." Ludzie obrzydli
232 II,3 | siebie; zdawało mu się, że na tej drodze, kipiącej przepychem
233 II,3 | dużo notatek, dopiero przy tej pracy uspokoił się zupełnie.
234 II,3 | Wokulski rozmyślając o tej dziwnej prawidłowości w
235 II,3 | musiałbym tam zginąć. W tej strefie nie dojrzewają ani
236 II,3 | głęboko zniechęcony. ~I w tej chwili, po raz pierwszy,
237 II,4 | badam gatunek człowieka. W tej jednej formie, o dwu rękach,
238 II,4 | poetów. I dopiero wśród całej tej menażerii bydląt albo potworów
239 II,4 | pana i przekonam cię, jak w tej chwili jesteś niesprawiedliwy
240 II,4 | i - wieko odskoczyło. ~W tej chwili opanował go nowy
241 II,4 | masz platynę... ~I podał mu tej samej wielkości kulkę platynową.
242 II,4 | Jest właśnie ósma, więc w tej chwili zaczyna się przedstawienie
243 II,4 | mówiąc, że podał mu różę. W tej chwili medium zaczęło wąchać
244 II,4 | i bił głową o ścianę. ~W tej chwili Palmieri dmuchnął
245 II,4 | wówczas, kiedy oszalałem dla tej kobiety?..."~Nagle błysnął
246 II,4 | Najzupełniej legalny zysk z tej operacji był ogromny - tak
247 II,4 | przypowieść. Znajduje się w tej Francji jakaś cudowna woda
248 II,4 | egzemplarz poezji Mickiewicza, tej edycji, którą czytał jeszcze
249 II,4 | co do metalów, właśnie w tej chwili pracuję nad nimi,
250 II,4 | spytał Wokulski.~- O, przy tej robocie nie potrzeba niańki;
251 II,4 | Geist wydął mu się w tej chwili jak Mojżesz, który
252 II,4 | Podał mu drugi sześcian tej samej wielkości, również
253 II,4 | Geist. - Mamy trzy sześciany tej samej wielkości i z tego
254 II,4 | na twarzy Beli, która w tej chwili jest u mnie i spiekła
255 II,5 | miesiące nowy interes, prawie tej samej doniosłości co paryski. ~-
256 II,5 | wielokrotnym, gęsto rozsianym w tej okolicy nieba, i przyszła
257 II,5 | dużo szlachty mieszka w tej stronie. Ziemia doskonale
258 II,5 | odpowiedź. Szczęściem, wybiegł w tej chwili posługacz stacyjny
259 II,6 | rzekł Wokulski, któremu w tej chwili przypomniała się
260 II,6 | zabawi tu dłużej, więc w tej chwili obliguję go, ażeby
261 II,6 | Ochockiego drutem parasolki. ~W tej chwili Wokulski wyskoczył.
262 II,6 | W każdym razie nie z tej połowy świata, do której
263 II,6 | pomyślał Wokulski.~W tej chwili z kuchni wyszło nowe
264 II,6 | boleści, jakie przeżył, w tej chwili parują z niego. Gdyby
265 II,6 | się, że nawet pod wpływem tej idei pani Kazia zjechała
266 II,6 | to oryginalna kobieta z tej prezesowej! - rzekł Ochocki
267 II,6 | przytułek dla starców, których w tej chwili jest czworo; uprzyjemniają
268 II,6 | oddalił się do swego pokoju (o tej godzinie zawsze chorował
269 II,6 | była schylona nad haftem. W tej chwili podniosła głowę i
270 II,6 | przodzie spotęgował się, a w tej chwili Wokulskiemu przywidziało
271 II,6 | Jedyną zaś pociechę mam w tej myśli, że spotkamy się na
272 II,6 | pół godziny jedziemy. Od tej chwili zaczyna pan służbę
273 II,6 | Dziwna to jednak kobieta z tej pani!... bo złą nie jest,
274 II,7 | SIÓDMY:~POD JEDNYM DACHEM~ ~W tej samej porze, kiedy Wokulski
275 II,7 | nieszczęśliwe matki. ~Od tej chwili Starski w oczach
276 II,7 | zadowolenie i lekka obawa. W tej chwili Wokulski przedstawiał
277 II,7 | po rycersku..."~Prawie w tej chwili Wokulski wracał z
278 II,7 | Eweliną, a ona nim..."~W tej chwili obudziła się w nim
279 II,7 | zapytać babci, co ona sądzi o tej meteorologii... ~- Pani
280 II,7 | dobrze... Dajmy już spokój tej zabawie - zakończył Ochocki,
281 II,7 | spotkam drugą, podobną do tej?... Są ludzie młodsi od
282 II,7 | zawahał się, co ma zrobić w tej chwili. ~- O, niech się
283 II,7 | raczy wskazać człowieka z tej sfery, o jakiej mówimy,
284 II,7 | racji przywiązać się do tej oto..."~- Czy mogę zadać
285 II,7 | zasiadła do wista. ~Przy tej okazji Wokulski spostrzegł,
286 II,7 | chciała protestować, ale w tej chwili baron podskoczył
287 II,8 | westchnął Starski - ale w tej chwili wyobrażam sobie,
288 II,8 | trudno było wątpić, że w tej chwili zapomniał o pannie
289 II,8 | jest niebezpieczny..." I w tej chwili uczuł, że kocha Ochockiego. ~-
290 II,8 | kiedy w nim widzę ludzi. W tej chwili na przykład rozumiem
291 II,8 | niedaleko niej na ziemi. W tej chwili na brzegu polanki
292 II,8 | wiem, że to, co mówię w tej chwili, nazwać można zuchwalstwem.
293 II,8 | prawa i że pani będzie od tej pory sądzić moje czyny,
294 II,8 | Wokulski zamyślił się.~W tej chwili w lesie poczęto hukać
295 II,8 | zwykły sposób. Myślałżeś co o tej cukrowni, którą mi tu radzą
296 II,8 | obiecał zająć się ułatwieniem tej sprawy. ~- Jest tu - rzekł -
297 II,8 | kupował papier i jeszcze mi do tej pory nie dopłacił czterdzieści
298 II,8 | ale dziś nawet mi szkoda tej śliny... ~- Odbudowałeś
299 II,8 | podobasz mi się. Będę w tej okolicy - dodał, cicho wzdychając -
300 II,8 | posądzeniami" - szepnął Wokulski. W tej chwili przywidziało mu się,
301 II,8 | Opowiedzcie historię o tej krwi... ~Węgiełek wcale
302 II,8 | ażeby go co nie ujadło... ~O tej pannie i o tych majątkach -
303 II,8 | dziaduś znalazł w potoku. Od tej pory kamień zatkał okno
304 II,8 | najlepiej zaś Starskiego.~W tej chwili Wokulski gwałtownie
305 II,8 | zdawało mu się, że gdyby w tej chwili zajechał powóz po
306 II,8 | do czółna. ~I dopiero w tej chwili schwycił Wokulskiego
307 II,8 | co, panie Stanisławie, o tej cukrowni? - rzekła wąchając
308 II,8 | coś z niej wyrośnie, ale w tej chwili!... akurat Starski
309 II,8 | po przerwie - pomyślisz o tej cukrowni?... Każ sobie jutro
310 II,8 | kocha... Trzeba wyjeżdżać z tej Kapui i wziąć się do roboty.
311 II,8 | tylko krakanie wron, które w tej chwili przelatują nad lasem,
312 II,8 | jest źle, a za rok..."~W tej chwili koń jego wyrzucił
313 II,8 | opanowała go rozpacz. W tej chwili miał jedno tylko
314 II,9 | Nikt by nie zgadł!... Oto tej pięknej, tej poczciwej,
315 II,9 | zgadł!... Oto tej pięknej, tej poczciwej, tej kochanej
316 II,9 | pięknej, tej poczciwej, tej kochanej pani Helenie Stawskiej.
317 II,9 | to ze zmartwienia. Jej, tej świętej kobiecie, wytoczyć
318 II,9 | Stachowi, ażeby nie odwiedzał tej poczwary, pani baronowej,
319 II,9 | nie będziemy rozprawiali o tej materii. Gdyby to zrobił
320 II,9 | uśmiechając się (mdło mi od tej słodyczy) zaczął szeptać:~-
321 II,9 | baronowa bardzo pali się do tej kamienicy (jeżeli podobnego
322 II,9 | Byłem przecie opiekunem tej kamienicy, to jedno. Dalej,
323 II,9 | Stach:~- Podobno bywasz u tej pani Stawskiej?~Gorąco mi
324 II,9 | mruknął Stach.- Idźmy już do tej pani Stawskiej i wracajmy
325 II,9 | Rzecki i jeszcze jakiś pan.~W tej chwili wyszła do nas i pani
326 II,9 | zarumieniła się. Była w tej chwili tak piękna, że nawet
327 II,9 | pani, ażebym zastąpił ojca tej kochanej dziecinie..."~Ale...
328 II,9 | poprawiła ją córka. W tej chwili miała oczy tak wielkie
329 II,9 | Że też Pan Bóg nie ukarze tej jędzy..." - rzekłem do siebie,
330 II,9 | szepnęła pani Stawska i w tej chwili ogromnie zmieszała
331 II,9 | i uczciwych mieszkańców tej skompromitowanej kamienicy.~
332 II,9 | lokatorom, a przede wszystkim tej Stawskiej. Skutkiem tego
333 II,9 | rzekł Stach.~Istotnie, w tej chwili wszedł do sklepu
334 II,9 | wybuchnął gość. - Pan chce tej nieszczęśliwej kobiecie
335 II,9 | moja więcej nie postanie w tej podłej dziurze...~Naturalnie,
336 II,10| patrzę na niebo i na ścianę tej kamienicy, zaraz przychodzi
337 II,10| Bodajbyś tego nie żałował.~Od tej pory, ile razy przyszedłem
338 II,10| czy jej nie smutno żyć w tej pustce - odparła:~- Cóż
339 II,10| i z kajetem otwartym na tej stronie, na której biedne
340 II,10| Wokulski nie chce sprzedać tej kamienicy?~- Owszem - odpowiedziałem
341 II,10| zaprosił Stacha na sesję w tej materii. Skończywszy zaś
342 II,10| lakierowanego bucika.~Od tej pory mówi przez sen o tej
343 II,10| tej pory mówi przez sen o tej lalce; ledwie obudzi się,
344 II,10| i gorąco, kiedym słuchał tej perory wypowiadanej silnym
345 II,10| gdzieś) rzekł :~- Zuch baba z tej baronowej... ale pani Stawka
346 II,10| ona, biedaczka, skutkiem tej awantury już dziś straciła
347 II,10| wpadam jak raca kongrewska do tej pięknej, tej szlachetnej,
348 II,10| kongrewska do tej pięknej, tej szlachetnej, tej nieszczęśliwej,
349 II,10| pięknej, tej szlachetnej, tej nieszczęśliwej, tej od wszystkich
350 II,10| szlachetnej, tej nieszczęśliwej, tej od wszystkich opuszczonej
351 II,10| jej, ażeby przynajmniej od tej pory zasłaniała rolety w
352 II,10| oni uważają go za wroga tej spółki i sobie tylko przypisują
353 II,10| pani Krzeszowskiej przeciw tej niewinnej, tej czystej,
354 II,10| Krzeszowskiej przeciw tej niewinnej, tej czystej, tej cudnej pani
355 II,10| niewinnej, tej czystej, tej cudnej pani Stawskiej, kiedy,
356 II,10| to Bóg odwróci... Chociaż tej nocy miałam sen okropny...~(
357 II,10| oskarżeni i świadkowie. W tej chwili tak żywo stanęły
358 II,10| ławkach i spierać się przy tej okazji z Żydkami, którzy,
359 II,10| baronową a młodymi ludźmi w tej chwili dosięgła najwyższego
360 II,10| mizernego kolegę, który...w tej chwili właśnie już po raz
361 II,10| Maleski. - Kto słyszał o tej porze wymawiać przyzwoitym
362 II,10| oskarżonych i świadków.~W tej chwili zbliżył się do naszej
363 II,10| sufit i tłumił ziewanie.~W tej chwili i Wokulski spojrzał
364 II,10| która bardzo podobała się tej oto pani - wskazała na Stawską -
365 II,10| lalka jest rzeczywiście u tej pani. Na drugi dzień więc
366 II,10| zdziwiona, przypatrywała się tej operacji, następnie zwróciła
367 II,11| sprawiedliwości, tylko walka. O ile w tej walce zwyciężają dobrzy,
368 II,11| który nie tylko przebaczył tej, co z niego zadrwiła, ale
369 II,11| za kulisami. Zresztą, w tej chwili chodzi o co innego.
370 II,11| pan wiesz, że książę do tej chwili nie zaprosił Wokulskiego,
371 II,11| okazji posłać parę zabawek tej małej.~Lodowata ściana,
372 II,11| na śmierć zacałować przy tej pięknej kobiecie.~Nie chcę
373 II,11| panna Łęcka nie stroi się u tej magazynierki? ale żal mi
374 II,11| kiedy pan w lecie był w tej kamienicy, gdzie mieszkałyśmy.
375 II,11| tylko takiej, ale wprost tej samej... Jej samej, pani
376 II,11| Helenę. Wyrwiemy Stacha z rąk tej panny Łęckiej i... bodaj
377 II,11| jak wczoraj szeptali na tej kanapie?... Wokulski dawno
378 II,11| doradcę i przysięgła, iż od tej pory żadnemu studentowi
379 II,11| odmuchując cygaro. - A narzędziem tej kary będzie baron...~- A
380 II,12| pan Tomasz znalazł się w tej szczęśliwej pozycji, że
381 II,12| powyżej czoła .Dobrze! Od tej pory nigdy nie pocałuję
382 II,12| trzymając kapelusze na tej samej wysokości. Jednakowo
383 II,12| na ulicę.~"Nie rozumiem tej kobiety! - pomyślał. - Kiedy
384 II,12| ciekawie na nią spojrzał.~Od tej pory nie mogła ukryć zakłopotania,
385 II,12| jej na głowę, kiedy z ust tej gołębicy bryzgnęły zdania,
386 II,13| interes miałeś pan do mnie?~- Tej biednej Stawskiej... Ona
387 II,13| honoru, że nigdy nie widuję tej panny.~Węgiełek odetchnął~-
388 II,13| inną pannę Izabelę. Ale w tej samej chwili uczuł taki
389 II,13| rezerw...~- Mówisz pan o tej pani... jakże ona... Sta...
390 II,13| to mostek, po którym...~W tej chwili panna Izabela wstała
391 II,13| No, przynajmniej nie w tej chwili - zakończył pan Niwiński.~
392 II,13| szepnęła do niej przechodząca w tej chwili hrabina wyjeżdżamy.~-
393 II,13| gra?..." - pomyślała. W tej chwili wionął wiatr i z
394 II,13| jednym miejscu i myśleć o tej jednej rzeczy?... Istotnie,
395 II,13| Pan Ignacy, naturalnie, w tej chwili pobiegł do swoich
396 II,13| awanturnik zbliża się do tej świętości jak do krzesła
397 II,13| przemienić. Kto wie, czy z tej blaszki nie urodzą się okręty
398 II,13| postaram się o sprawdzenie tej wiadomości...~Pani Stawska
399 II,13| pan będzie szczęśliwy...~O tej samej godzinie pani Wąsowska
400 II,14| zmieniła tryb życia.~Do tej pory dzień schodził jej
401 II,14| kilka dni trzepać...~Od tej chwili już nie wymyślała
402 II,14| gabinet jaśnie pana?...~W tej chwili przybiegła baronowa
403 II,14| Daruje pani, że dotknę tej niemiłej sprawy, ale...
404 II,14| we wszystkich sądach... W tej chwili na przykład podoba
405 II,14| się z kanapy. - Wszakże w tej chwili ty masz jedynaście
406 II,14| nieparlamentarnych wyrazów, ale... co do tej klaczy - to ma rację...
407 II,14| mówi pan Ignacy. Właśnie w tej chwili myślał o ruinach
408 II,14| poznam wszystkie skarby tej pięknej duszy..."~Po dwa
409 II,14| papiery - mógłbym panu w tej chwili wypowiedzieć kilka
410 II,14| ja nie chcę panu ułatwiać tej podróży.~- O, pan jesteś
411 II,15| szepnął. - Jaka szkoda tej zacnej kobiety!... Dlaczego
412 II,15| nadzieje przykute są do tej jednej kobiety. Gdyby ona
413 II,15| kogoś w błąd wprowadzić. I w tej chwili; pierwszy raz od
414 II,15| powiedział, że jeżeli kiedy, to w tej sprawie pan, o którym mówimy,
415 II,15| zaniepokojony pan Tomasz.~Ale w tej chwili obok nadkonduktora
416 II,15| szeroko otwartymi oczyma. W tej chwili spostrzegła w nim
417 II,15| to choć przyjemne..."~W tej chwili rozległ się jakiś
418 II,15| ostatniej nadziei... Gdyby w tej chwili zapytano mnie: czy
419 II,15| nie mogę zapomnieć!..." W tej chwili opanowało go cierpienie,
420 II,16| Zdaje mi się nawet, że w tej jednej kwestii Bismarck
421 II,16| Śmieli się wszyscy panowie z tej obrazy Szlangbauma... Tylko
422 II,16| Maruszewicz za intrygi, z jednej i tej samej ręki ponoszą karę;
423 II,17| Nie odwiedzałem cię do tej pory - zaczął - bo wiem,
424 II,17| Szlangbaum rozmawiający z nim w tej chwili o swoich interesach
425 II,17| kilka tygodni będzie sesja tej spółki do handlu z cesarstwem...~-
426 II,17| Dałbym gardło, że już w tej chwili Szlangbaum kopie
427 II,17| jaką jeszcze wyniosłem z tej szulerki, jest pewność,
428 II,17| Stawskiego w liście z Paryża i od tej chwili kolejno budziły się
429 II,17| ani w nikim nie budził tej otuchy. Dla niego ludzki
430 II,17| więc ja... nie należę do tej spółki... Nieszczęsny kraj!...~
431 II,17| listami lub anonimami.~Przy tej sposobności odkrył w sobie
432 II,17| od razu nie poznać się na tej kobiecie i zrobić ją bożyszczem
433 II,17| zmęczony i wzburzony, ale tej nocy spał dobrze. ~W tydzień
434 II,17| zaczyna mięknąć... Nawet z tej racji przemówiliśmy się
435 II,17| przez co!... Skąpałem się w tej sadzawce. Znam prawdziwie
436 II,17| pan zrobisz szwindel na tej spółce do handlu z cesarstwem,
437 II,17| preparatów.~Pod wpływem tej myśli wyszedł śmiało na
438 II,17| zawołała potrząsając ręką.~W tej chwili stała się rzecz dziwna.
439 II,17| szepnęła. - Szkoda, że z tej strony nie dałeś się pan
440 II,17| jedynym moim życzeniem w tej chwili jest, ażeby zaginął
441 II,17| do mieszkania.~- A ja w tej chwili myślałem, że grozi
442 II,17| jak postarać się o względy tej, która ci najlepiej przypadnie
443 II,17| pomocny. Bo właśnie radzę w tej chwili Stachowi, ażeby leczył
444 II,17| dopiero nową pożyczką, a tej dziś niełatwo zaciągnąć.~-
445 II,17| ruiny... Wszystko!..."~W tej chwili uczuł, że budzi się
446 II,17| Zdawało mu się, że podczas tej przechadzki nawiązał się
447 II,17| nędzy. Ale na zrozumienie tej duchowej prostytucji, którą
448 II,17| schodząc ze schodów - że w tej chwili załatwiłem dwa interesa...
449 II,19| Wokulski wstaje, czy śpi o tej porze i gdzie jest? W Moskwie
450 II,19| używają!... A może wraca w tej chwili do Warszawy i w wagonie
451 II,19| go powtarzaniem jednej i tej samej zwrotki:~- Doprawdy,
452 II,19| robi, na co go stać...~Od tej wizyty doktora pan Ignacy
453 II,19| umarł Łęcki...~- Ojciec tej... tej?... - zdziwił się
454 II,19| Łęcki...~- Ojciec tej... tej?... - zdziwił się pan Ignacy.~-
455 II,19| zdziwił się pan Ignacy.~- Tej... tej!... I nawet bodaj
456 II,19| się pan Ignacy.~- Tej... tej!... I nawet bodaj czy nie
457 II,19| żem się przepracował.~Od tej pory nie tylko nie mogłem
458 II,19| mieli z nim stosunki. Z tej sumy otrzymali po pięćset
459 II,19| obdarowanym, a nade wszystko tej poczciwej pani Helenie..."~
460 II,19| to także odpowiedź dana tej pannie, która podobno co
461 II,19| powietrze... Szkoda tylko, że tej Dulcynei nie było między
462 II,19| filutowi... He! He! He!"~W tej chwili trącił rękawem pióro,
463 II,19| tu nie chcę wchodzić...~W tej samej porze u doktora był
464 II,19| nalegał doktór.~W tej chwili wpadł Kazimierz wołając:-
|