bold = Main text
     Tom,  Rozdzial                                    grey = Comment text

3001  I,18|               zajmuje miejsce przed stołem i mruczy do komornika: ~-
3002  I,18|                   kilkunastoletnim wnukiem i dwu panów: jeden czerstwy
3003  I,18|                  dwu panów: jeden czerstwy i siwy, drugi kędzierzawy,
3004  I,18|                   mają potulne fizjognomie i podniszczone odzienia, lecz
3005  I,18|                    Żydzi poczynają szemrać i pokazywać palcami z wyrazem
3006  I,18|                  palcami z wyrazem podziwu i szacunku. ~Obaj stają tak
3007  I,18|               potem - zachodzę ja sobie tu i słucham, co ludzie dają.
3008  I,18|                   słucham, co ludzie dają. I kiedy, mówię tobie, już
3009  I,18|                 już nabrałem doświadczenia i w tym roku chciałem już
3010  I,18|                 sposób skoczyły, psiakrew, i muszę na nowo kalkulować...
3011  I,18|                   tu, mającej trzy oficyny i trzy piętra, plac, ogród
3012  I,18|                 robi się na przemian blady i fioletowy, a pani Krzeszowska
3013  I,18|             fioletowy. Kiwa na zakrystiana i pyta go szeptem: ~- Kto
3014  I,18|                  hrabia nie zważa na niego I mówi na cały głos: - Słowo
3015  I,18|                uśmiechając się familiarnie i pcha się do stołu między
3016  I,18|              okazały pan, stary Szlangbaum i zniszczony Żydek, obok którego
3017  I,18|                      Sześćdziesiąt tysięcy i pięćset rubli - mówi cicho
3018  I,18|                 Sześćdziesiąt pięć tysięcy i sto rubli - bełkocze blady
3019  I,18|                   szybko odchodzi od stołu i biegnie bronić zabójcy. ~-
3020  I,18|             adwokatowi, sądowi, licytantom i komornikom. Pan Łęcki blado
3021  I,18|                      Osiemdziesiąt tysięcy i sto rubli... ~- Osiemdziesiąt
3022  I,18|                 cały zamienia się we wzrok i słuch. Wzrokiem dostrzega
3023  I,18|                        Osiemdziesiąt osiem i sto rubli - mówi mizerny
3024  I,18|                 pochyla się do zakrystiana i szepcze mu: ~- Licytujże
3025  I,18|                          powtarza komornik i uderza małym młotkiem o
3026  I,18|                    dokoła błędnym wzrokiem i teraz dopiero spostrzega
3027  I,18|                    nakłada w sali kapelusz i wychodząc mruczy: ~"Straciłem
3028  I,18|                      Straciłem przez Żydów i adwokatów ze trzydzieści
3029  I,18|                    dwadzieścia tysięcy..."~I stary Szlangbaum już wychodzi;
3030  I,18|           zamyślony Szlangbaum. ~Nareszcie i Rzecki opuszcza salę, w
3031  I,18|                  odbywa się inna licytacja i gromadzi się nowa publiczność.
3032  I,18|                   wolna schodzi ze schodów i myśli: ~"A więc dom kupił
3033  I,18|                 więc dom kupił Szlangbaum, i to za dziewięćdziesiąt tysięcy,
3034  I,18|                takiego głupstwa... Nie!... I z tą panną Izabelą farsa,
3035  I,19|                 się do sklepu, zawstydzony i niespokojny. Jak można zmarnować
3036  I,19|                 się jakie nieszczęście?:.. I co za satysfakcja włóczyć
3037  I,19|                ulicach w upał, wśród kurzu i zapachu prażonych asfaltów!... ~
3038  I,19|                 dzień był wyjątkowo gorący i jaskrawy: chodniki i kamienie
3039  I,19|                gorący i jaskrawy: chodniki i kamienie ziały żarem, blaszanych
3040  I,19|             Ignacemu zachodziły łzami oczy i czarne płatki zasłaniały
3041  I,19|              sklepową (właśnie mijał okna) i osłupiał. Wystawa już drugi
3042  I,19|            neseserki, rękawiczki, parasole i zabawki!... Czy widział
3043  I,19|                sposób warszawski, uczesany i uperfumowany jak dawniej
3044  I,19|                   uperfumowany jak dawniej i przez amatorstwo obsługiwał
3045  I,19|           potracili... ~Wziął go pod ramię i nie zważając na paru obecnych
3046  I,19|           Wokulskiego, ażeby z nim jechał. I ten dur... ~- Panie Mraczewski!...
3047  I,19|                    rubli, panie Rzecki!... I ten osioł nie tylko że nie
3048  I,19|           Pięćdziesiąt tysięcy rubli zysku i darmo podróż. No, niech
3049  I,19|                  Jest w pańskim mieszkaniu i pisze tam rachunki dla Suzina.
3050  I,19|                Drzwi gabinetu uchyliły się i stanął w nich Klejn z listem
3051  I,19|              zawołał - jestem w domu!... - I śmiejąc się wybiegł z gabinetu. ~"
3052  I,19|                   dziewięćdziesiąt tysięcy i traci na Suzinie pięćdziesiąt?...
3053  I,19|                 pod szyją, wyprostował się i poszedł z listem do swego
3054  I,19|                   mu trochę skrzypią buty, i poczuł niejaką ulgę. W mieszkaniu
3055  I,19|              siedział Wokulski bez surduta i kamizelki i pisał. ~- Aha!... -
3056  I,19|                    bez surduta i kamizelki i pisał. ~- Aha!... - zawołał
3057  I,19|                gorączkowo rozerwał kopertę i czytał... czytał... Raz,
3058  I,19|                       czytał... Raz, drugi i trzeci przeczytał list.
3059  I,19|           przyjaciel skończył już czytanie i zamyślony oparł głowę na
3060  I,19|                    Wokulski.~Znowu zamilkł i nagle odezwał się:~- A gdybym
3061  I,19|              Rzecki z trwogą w oczach, ale i z uśmiechem na ustach. ~
3062  I,19|                   Wieniec jest prześliczny i już z góry w imieniu Rossiego
3063  I,19|                  Wokulski powstał z kanapy i oparłszy się obu rękoma
3064  I,19|                   W oczach zapalały mu się i gasły te same iskry, jakie
3065  I,19|                    wynalazłeś miłość. Znam i ja ją, bah!... Przez kilka
3066  I,19|                    Wiele w życiu widziałem i doszedłem do wniosku, że
3067  I,19|                  być w miarę impertynentem i w miarę bezczelnym: dwie
3068  I,19|                  których ty nie posiadasz. I dlatego ostrzegam cię: niedużo
3069  I,19|                więc powtarzam: strzeż się! i w podłej zabawie nie angażuj
3070  I,19|              śpiesznie wciągając kamizelkę i surdut. ~Rzecki wstał z
3071  I,19|              krzesła, smutno pokiwał głową i opuścił swoje mieszkanie. ~"
3072  I,19|                   miał oczy krwią nabiegłe i sine plamy na policzkach.
3073  I,19|            policzkach. Rzucił się na fotel i oparłszy głowę na tylnej
3074  I,19|                   progu z zakłopotaną miną i przebierając palcami po
3075  I,19|                      Sodowej wody, cytryny i cukru... Biegnij! - rzekł
3076  I,19|            uśmiechem. - Krótka szyja, upał i irytacja... Chwilę odpocznę...
3077  I,19|                   Wokulski zdjął mu krawat i rozpiął koszulę. Potem zlał
3078  I,19|               znalazł na biurku Rzeckiego, i z synowską troskliwością
3079  I,19|                 wytarł choremu kark, twarz i głowę. ~Pan Tomasz uścisnął
3080  I,19|                      Woźny przyniósł syfon i cytryny. Wokulski przyrządził
3081  I,19|             Wokulski przyrządził limoniadę i napoił pana Tomasza, któremu
3082  I,19|                rzekł Wokulski do woźnego - i każ zaprząc konie. Niech
3083  I,19|                 mocno ściskając go za rękę i z wdzięcznością spoglądając
3084  I,19|                   czoło, głos wzmocnił się i tylko sieć czerwonych żyłek
3085  I,19|                    pokoju, przeciągnął się i zaczął: ~- A... nie masz
3086  I,19|               konkurentami, a kto wie, czy i nie z moim adwokatem, i -
3087  I,19|                    i nie z moim adwokatem, i - straciłem dwadzieścia
3088  I,19|               znowu zaczął mu się stłumiać i znowu na twarz wystąpiło
3089  I,19|                 sinawe zabarwienie. Usiadł i napił się wody.~- Podli!...
3090  I,19|                    odebrał należną mi sumę i tobie doręczył ją, panie
3091  I,19|                    Ale - dodał cofając się i rozkładając ręce - czy tylko
3092  I,19|                  bohaterstwa... zacny!... ~I rzucił mu się na szyję,
3093  I,19|                Stanął przed panem Tomaszem i kłaniając mu się rzekł: ~-
3094  I,19|                sklepie przy moich kolegach i gościach... ~- Panie...
3095  I,19|                    odpowiedział Szlangbaum i nisko ukłoniwszy się panu
3096  I,19|                    zapinać na sobie odzież i krawat. ~- Dziękuję ci,
3097  I,19|                panie Stanisławie - mówił - i za pomoc, i za zajęcie się
3098  I,19|          Stanisławie - mówił - i za pomoc, i za zajęcie się moimi interesami...
3099  I,19|                    tylko ogólne osłabienie i szum w uszach. Chwilami
3100  I,19|                  ruchem jak pijany. ~Myśli i uczucia plątały mu się w
3101  I,19|                znowu, że jest ciężko chory i że tylko Wokulski pielęgnować
3102  I,19|                 umrze zostawiając zubożałą i od wszystkich opuszczoną
3103  I,19|                   jak ten, którym jedzie - i - że gdyby poprosił Wokulskiego,
3104  I,19|                  domem, pan Tomasz wysiadł i nawet nie kiwnąwszy głową
3105  I,19|                  padł na fotel w kapeluszu i tak siedział parę minut
3106  I,19|                  oczekiwała na powrót ojca i rezultat licytacji domu,
3107  I,19|                twarzy), że jest wzruszona, i jeszcze raz dodał półgłosem: ~-
3108  I,19|                   zmarszczyła piękne czoło i zatrzasnęła za sobą drzwi
3109  I,19|                     Panna Izabela pobladła i usiadła na skórzanym szezlongu. ~-
3110  I,19|            konkurentów, przekupił adwokata i... ~- Więc już nic nie mamy?... -
3111  I,19|                  Miałem mały atak z gorąca i irytacji... ~- Jaki atak?.. -
3112  I,19|                   stopniowo odzyskuje siły i władzę nad sobą, powstała
3113  I,19|                   sobą, powstała z klęczek i usiadła na szezlongu. ~-
3114  I,19|                Jest to człowiek energiczny i przywiązany do nas... Zresztą
3115  I,19|                 trzydzieści trzy, to niech i tak będzie. ~- Widzisz,
3116  I,19|                         zawołał pan Tomasz i zatrząsł rękoma. - Niechbym
3117  I,19|              dłużej; ucałowała ojca w rękę i w czoło i poszła do swego
3118  I,19|            ucałowała ojca w rękę i w czoło i poszła do swego buduaru,
3119  I,19|             dziesięć tysięcy rubli rocznie i trzydzieści tysięcy rubli
3120  I,19|                  ażeby znowu otworzyć dom. I jeżeli znajdzie się jaki
3121  I,19|                 majętny człowiek, niestary i niebrzydki (jak na przykład
3122  I,19|                    wreszcie nie parweniusz i niegłupi... (No, głupi może
3123  I,19|               mądrym jest tylko Ochocki, a i to dziwak!) Jeżeli znajdzie
3124  I,19|                  panna Izabela chodząc tam i na powrót po swoim gabinecie. ~
3125  I,19|                 książę, zresztą nasz kuzyn i dawny przyjaciel rodziny ..." ~
3126  I,19|               Wciąż chodziła po pokoju tam i na powrót ze skrzyżowanymi
3127  I,19|          skrzyżowanymi na piersiach rękoma i nagle przyszło jej na myśl:
3128  I,19|         przedpokoju szelest kobiecej sukni i wbiegła panna Florentyna
3129  I,19|                  raz. A jutro przyjdą inni i ja znów będę czekał... Krew
3130  I,19|                 Mikołaj wzruszył ramionami i na palcach wyszedł do kuchni. ~-
3131  I,19|                człowiek z czarnym zarostem i w czarnych okularach.- Ja
3132  I,19|              Izabela wyrwała się jej z rąk i zobaczywszy, że gabinet
3133  I,19|                 gabinetu, siadła na fotelu i patrząc w okulary Szpigelmanowi
3134  I,19|               Izabela poczuła brak oddechu i ściskanie serca. Wnet jednakże
3135  I,19|                  dziesięć?... - spytał Żyd i zuchwale podniósł głowę ~-
3136  I,19|                    może mieć trzy tysiące, i jeszcze na bardzo niepewnej
3137  I,19|               wszyscy spłaceni... Wszyscy, i to co do grosza!... ~Żyd
3138  I,19|                   Żyd ukłonił się do ziemi i cofając się tyłem, opuścił
3139  I,19|                    znowu był w przedpokoju i z taką gracją otworzył drzwi
3140  I,19|             wszystkie długi będą spłacone, i muszą być spłacone... Choćbyśmy
3141  I,19|                    pan Tomasz w pantoflach i bez surduta z wolna przechadzał
3142  I,19|                 siwe wąsy, obwisłe powieki i jest pochylony jak starzec;
3143  I,19|                      Właśnie przyjdzie, on i... inni... ~- Dobrze...
3144  I,19|                była zdumiona spokojem ojca i jego złym wyglądem. Zdawało
3145  I,19|                  wieku. Usiadła na krześle i oglądając się po sypialni
3146  I,19|                    stanął na środku pokoju i strzeliwszy palcami zawołał: ~-
3147  I,19|                     Najwyżej trzy tysiące, i to na niepewnej hipotece... ~-
3148  I,19|               mieliby reputacji milionerów i filantropów, gdyby znano
3149  I,19|              szczęśliwych pogorzeli, no... i trochę z handlu bydłem w
3150  I,19|                    Belu!... Mają pieniądze i duży kredyt, a to główna
3151  I,19|                    albo na siedem procent, i będziemy płacili na jej
3152  I,19|               Panna Izabela zwiesiła głowę i cicho przebierając palcami
3153  I,19|                        krzyknął pan Tomasz i pięściami uderzył się w
3154  I,19|           Hortensji, nawet naszego księcia i zresztą ich wszystkich razem,
3155  I,19|              przyjaźń... Bóg mi go zesłał, i jeszcze w chwili, w której...
3156  I,19|                 starość, a może śmierć... ~I powiedziawszy to pan Tomasz
3157  I,19|           jutrzejszy obiad...To samo baron i książę... Jeszcze baron
3158  I,19|                  zesłał wam tyle szczęścia I Cóż to, podobno Tomasz wziął
3159  I,19|                  dziewięćdziesiąt tysięcy, i twój posag ocalony?... Nigdy
3160  I,19|                spodziewał się wziąć więcej i tylko jakiś Żyd, nowonabywca,
3161  I,19|               licytacji, wiadomo, jakie są i co za nie płacą. Zresztą
3162  I,19|               prosto z Chin. Zawsze piękny i obecnie jedzie do babki,
3163  I,19|               objęcia pociągnęła do lustra i śmiejąc się rzekła: ~- No,
3164  I,19|               Mielibyście dziś ze sto albo i sto pięćdziesiąt tysięcy
3165  I,19|                  spędzili tę resztkę lata. I musisz to zrobić, choćby
3166  I,19|                 się mocniej niż poprzednio i spuściła piękną głowę. ~-
3167  I,19|                     to... już będzie mężem i na wiele rzeczy musi być
3168  I,19|                   być pobłażliwym, tak jak i ty dla niego. Gdzież ojciec? ~-
3169  I,19|                 Wstąpię do niego na chwilę i pogadam o waszych wakacjach.
3170  I,19|                     powrócił Kazio Starski i jutro ma być u nas. ~- Aaa!... -
3171  I,19|                   jest bardzo piękny... ~- I zadłużony... Ale cóż to
3172  I,19|                  trzydzieści tysięcy rubli i kto wie, czy wszystkie jego
3173  I,19|                   Tyś to powiedziała, że c i ludzie umieją cierpliwie
3174  I,19|                   nawet wszystko ryzykować i łamać... ~- Ale nie Wokulski. ~-
3175  I,19|                       że ojciec jest chory i że... Starski wrócił.... ~
3176  I,19|                  Może teraz masz rację... ~I wyszła. ~Przez całą noc
3177  I,19|                    że przyszedł Szpigelman i jeszcze jeden Żyd. ~- Szpigelman?...
3178  I,19|                  przyjść do nas w południe i uregulować rachunki tych
3179  I,19|                        Zapieczętowała list i wyszła z nim do przedpokoju,
3180  I,19|                  zastał Wokulskiego w domu i ażeby Starski nie spotkał
3181  I,19|                  nim, że dziś między drugą i trzecią przyjdą do jej ojca
3182  I,19|                   wyjeżdża przed wieczorem i że może wpaść do nich lada
3183  I,19|                 myślał o tobie przez drogę i na wsi, dokąd wy z ojcem
3184  I,19|             poczciwą swoją babkę prezesową i jej mało interesujące wnuczki." ~
3185  I,19|                  Nie podoba mi się to!... ~I w jej duszy nieco przyćmił
3186  I,19|                     Floro, odeszlij jej to i dopisz na wierzchu: "nieczytane..."
3187  I,19|               panna Florentyna. - Nie, nie i... nie!... Nie chcę żadnych
3188  I,19|              natychmiast odeszlij ten list i... albo zresztą zobacz,
3189  I,19|                   powoli otworzyła kopertę i zaczęła czytać. Stopniowo
3190  I,19|                   zasłużyć na niechęć Pani i ściągnąć na siebie gniew
3191  I,19|                    przed Tobą, droga Pani, i błagam, ażebyś mi przebaczyła.
3192  I,19|              zgasło moje ukochane dziecko, i pewnie każe sobie płacić
3193  I,19|                    kontrakt na dalsze lata i nie wypędzał przesadnymi
3194  I,19|                 oczywiście czuwa nad Wami) i znanej obrotność W-go Wokulskiego
3195  I,19|                choć pogardzaną ich kuzynką i uniżoną sługą.~Krzeszowska"~
3196  I,19|                 się od stołu, zwinęła list i podniosła rękę, jakby z
3197  I,19|                  tej chwili opamiętała się i poszła do ojca. ~Pan Łęcki
3198  I,19|                     Pan Łęcki w pantoflach i płóciennym szlafroku leżał
3199  I,19|                 szlafroku leżał na kanapie i czytał "Kuriera". Bardzo
3200  I,19|                uważnie przypatrzył się jej i rzekł: ~- Czy światło złe
3201  I,19|                      młody, przystojny, no i szalał za tobą. Joasia ma
3202  I,19|                    należy już do ciebie... I wiesz, może by to było nieźle?...
3203  I,19|                   Szlangbaum, ale Wokulski i że za pomocą podstawionych
3204  I,19|                uniósł się tylko na kanapie i strzeliwszy palcami zawołał: ~-
3205  I,19|                  rozstrojony, nawet bardzo i... coś...coś... zaświtało
3206  I,19|                 kupiec, żeby wiedział, ile i za co płaci. Straci na jednym,
3207  I,19|                    pewnie on. Wyjdę, papo, i zostawię panów samych.~Opuściła
3208  I,19|                rozprawiających z Mikołajem i panną Florentyną. Uciekła
3209  I,19|                Florentyną. Uciekła do sali i przez myśl przebiegły jej
3210  I,19|           kamienicy interesu, ale stracił, i tylko dlatego, ażeby ich
3211  I,19|              Pieniądze państwo umieją brać i wtedy umieją gadać: mój
3212  I,19|            będziemy dziś spłaceni wszyscy, i co do grosza... ~- Będziecie -
3213  I,19|               pełnomocnikiem pana Łęckiego i dziś, o szóstej, załatwię
3214  I,19|         wzruszeniem; trochę drżały mu ręce i trzęsła się głowa. ~- No,
3215  I,19|                    szóstej do mego kantoru i jeżeli pan pozwoli, ureguluję
3216  I,19|                chwili, kiedy mamy z Belcią i... z tobą jechać do Paryża,
3217  I,19|                    zaczął mrugać powiekami i znowu ukazały się łzy. ~-
3218  I,19|                  Zapukano. ~Wszedł Mikołaj i oznajmił lekarzy. ~- Aha!... -
3219  I,19|              lekarzy, obu znajomych sobie, i gorąco polecił pana Tomasza
3220  I,19|                  piękniejsza. Przywitał ją i rzekł wesoło: ~- Bardzo
3221  I,19|                   kupił naszą kamienicę? - I przypatrywała mu się przymrożonymi
3222  I,19|                 się proces myślenia. Bladł i czerwienił się, a nareszcie
3223  I,19|                 Jestem, widzi pani, kupcem i... takie uwięzienie kapitału
3224  I,19|          Wokulskiego, który podniósł głowę i odparł oschle: ~- Serwis
3225  I,19|                     Wokulski spostrzegł to i znowu zmieszał się. ~- Więc
3226  I,19|                   otworzył drzwi do salonu i rzekł: ~- Pan Starski. ~
3227  I,19|                śniady, z małymi faworytami i wąsikami, i bardzo nieznaczną
3228  I,19|              małymi faworytami i wąsikami, i bardzo nieznaczną łysiną.
3229  I,19|                 pół wesołą, na pół drwiącą i od razu zawołał: ~- Jakżem
3230  I,19|                   małym stoliku pod ścianą i zaczął oglądać album. ~-
3231  I,19|                Izabela. ~- Teraz z Londynu i jeszcze ciągle myślę, że
3232  I,19|                nade wszystko w Europie. ~- I myśli kuzyn stosować tę
3233  I,19|                zasadę w Polsce?~- Spróbuję i jeżeli pozwolisz, kuzynko,
3234  I,19|                   przynajmniej chce ciotka i ojciec. Mnie się jednak
3235  I,19|                odpowiedziała panna Izabela i znowu zarumieniła się. -
3236  I,19|              złożył album, wstał z krzesła i ukłoniwszy się pannie Izabeli
3237  I,19|              ukłoniwszy się pannie Izabeli i Starskiemu, z wolna poszedł
3238  I,19|                    Mikołaj zabrał kapelusz i zaniósł go do sypialni pana
3239  I,19|                lekarzy już nie było. ~- No i wyobraź sobie - zawołał
3240  I,19|              zabroniło mi jechać do Paryża i pod karą śmierci kazało
3241  I,19|                  przed tymi upałami... Ale i na ciebie także działają,
3242  I,19|                    stos nowych sturublówek i podpisał dokument. Odłożywszy
3243  I,19|                    wielkopańskim tonem: ~- I ile byś też chciał odstępnego,
3244  I,19|                  padł na swój wielki fotel i znowu kilka łez spłynęło
3245  I,19|                  Tomasz powstając z fotelu i ściskając go za rękę. -
3246  I,19|                       Wokulski pożegnał go i wstąpił do salonu. Starskiego
3247  I,19|        odpowiedział Wokulski. ~Ukłonił się i wyszedł. ~Przez chwilę panna
3248  I,19|                  się ze mną bardzo chłodno i powiedział, że - dziś w
3249  I,19|                kamienicy... ~- Chryste!... i cóżeś ty zrobiła?... A...
3250 II,1 |               PAMIĘTNIK STAREGO SUBIEKTA~ ~I wyjechał!... Pan Stanisław
3251 II,1 |                  dzień - szast... prast... i już go nie ma. ~Zjadł elegancki
3252 II,1 |                    wypił kawę, wykłuł zęby i - jazda. Naturalnie. Pan
3253 II,1 |                żyje za pan brat z hrabiami i książętami, pojedynkuje
3254 II,1 |                 pojedynkuje się z baronami i wyjeżdża, kiedy chce. A
3255 II,1 |                 Przecie za to macie pensje i dywidendy. ~I to jest kupiec?...
3256 II,1 |                 macie pensje i dywidendy. ~I to jest kupiec?... To jest
3257 II,1 |                   wyjechać nawet do Paryża i nawet po wariacku, ale nie
3258 II,1 |               Bośni krew leje się potokami i (byle żniwa skończyć) wojna
3259 II,1 |              kiedyś bywał u Napoleona III, i ten niby aktor Rossi, Włoch...(
3260 II,1 |                upominają się o Triest...), i ten obiad u państwa Łęckich
3261 II,1 |              Łęckich przed samym wyjazdem, i to kupno kamienicy.~Panna
3262 II,1 |                 przecie jest tylko kobietą i dla niej Stach nie popełniałby
3263 II,1 |              zawsze... Listy pisze krótkie i suche, o sobie nie mówi
3264 II,1 |           wyjeżdżał. Już zamknęliśmy sklep i właśnie przy tym oto stoliku
3265 II,1 |                      Pan prosił - wrzasnął i uciekł. (Co to za zuchwały
3266 II,1 |                    jaką stanął we drzwiach i powiedział: "Pan prosi!"
3267 II,1 |                     No, myślę, taki wałkoń i czterem dałby radę, chociaż... (
3268 II,1 |                      Cofnął się od walizki i pomyślał chwilę; potem dodał
3269 II,1 |               Spojrzałem na Stacha z uwagą i ogarnęło mnie zdziwienie.
3270 II,1 |                    szeptem. ~Wciąż pakując i zbierając różne graty wyszedł
3271 II,1 |                    Stachu... ~Ocknął się - i znowu powrócił do pakowania
3272 II,1 |                dentysta źle wyrwał mi ząb, i w dodatku zdrowy... ~- Dziwnie
3273 II,1 |                 Łęckich. Owszem, zajdź tam i ponaznaczaj komorne według
3274 II,1 |                   położył się na szezlongu i leżał milcząc, z rękoma
3275 II,1 |                milcząc, z rękoma nad głową i przymkniętymi oczyma. Widok
3276 II,1 |                    Usiadłem mu przy nogach i rzekłem: ~- Tobie coś jest,
3277 II,1 |                    tych jego półuśmiechów) i po chwili odparł: ~- Pamiętam (
3278 II,1 |                słuchał moich dziejów. No - i dobrze z nich skorzystał... ~-
3279 II,1 |             wydobywać żadnych zeznań, więc i przed tobą nie mam potrzeby
3280 II,1 |                 lokaj: wziął walizę Stacha i dał znać, że konie stoją
3281 II,1 |                 Siedliśmy do powozu, Stach i ja, ale przez drogę do kolei
3282 II,1 |                   oni - odparł Szuman. -No i eks-konkurent... - dodał. ~-
3283 II,1 |                 spod oka. ~Zaczęto dzwonić i świstać. Podróżni tłoczyli
3284 II,1 |                 nigdy - odpowiedział Stach i usiadł do pustego przedziału
3285 II,1 |                    więc (zabawny projekt!) i ja postanowiłem od tej pory
3286 II,1 |                 nasze spojrzenia czy myśli i on nie będzie czuł się już
3287 II,1 |          Postanowiłem więc wybadać Szumana i chcąc zażyć go z mańki,
3288 II,1 |                  zatrzymał się na chodniku i usiadłszy na swej lasce
3289 II,1 |                    Przygryzłem jednak usta i odparłem:~- Zrobić to odkrycie
3290 II,1 |              rzymskich, dawno już zmarłych i pogrzebanych, na interesach
3291 II,1 |                     ascetyzmie, kastowości i tym podobnych badaniach,
3292 II,1 |              gniewu - bo choć jestem Żydem i zostanę nim do końca życia,
3293 II,1 |                   się z chrześcijanką...No i tyle nam porobiono udogodnień
3294 II,1 |              religii, moralności, tradycji i już nie wiem czego, że ona
3295 II,1 |                samicy, która mu się podoba i której on się podoba. Toteż
3296 II,1 |                  zerwał się wiatr wilgotny i dął nam prosto w oczy; na
3297 II,1 |                  nasunął kapelusz na głowę i szedł zirytowany, milcząc.
3298 II,1 |                    tym wspomniałem onegdaj i że to, co on mi odpowiedział,
3299 II,1 |                   się gratem bezużytecznym i nawet niebezpiecznym. Otóż
3300 II,1 |             podobne kółko, które rdzewieje i psuje się... ~Wiatr dął
3301 II,1 |                miałem pełne oczy piasku.~- I skąd właśnie na niego padło
3302 II,1 |          informacji.) ~- Na to złożyło się i usposobienie Stacha, i stosunki
3303 II,1 |                 się i usposobienie Stacha, i stosunki wytworzone przez
3304 II,1 |                 jedną lawinę burzy chałupy i zabija ludzi. Gdyby Wokulski
3305 II,1 |               pączek, miałby swobodną myśl i mógłby zrobić wiele dobrego
3306 II,1 |             gromadził kapitały sercowe, no i widzimy skutek tej oszczędności.
3307 II,1 |                      Jest higiena mieszkań i odzieży, higiena pokarmów
3308 II,1 |                  odzieży, higiena pokarmów i pracy, których nie wypełniają
3309 II,1 |                   wypełniają klasy niższe, i to jest powodem wielkiej
3310 II,1 |               między nimi, krótkiego życia i charłactwa. Ale jest również
3311 II,1 |                 gwałcą klasy inteligentne, i to stanowi jedną z przyczyn
3312 II,1 |                   ich klasy inteligentne. ~I przypatrz się, panie Ignacy,
3313 II,1 |                    pracuje pokój dziecinny i salon, poezja, powieść i
3314 II,1 |                   i salon, poezja, powieść i dramat. Każą ci szukać ideałów,
3315 II,1 |                 samemu być idealnym ascetą i nie tylko wypełniać, ale
3316 II,1 |                    w tym kierunku tresują. I otóż cywilizacją naprawdę
3317 II,1 |                 muchą, gdyż pozbawioną łap i skrzydeł. Wychowanie, tradycja,
3318 II,1 |                    z niej istotę potworną. I ten próżnujący dziwoląg,
3319 II,1 |                uczą się ładnie trzymać nóż i widelec. Czy uczą się poznawać
3320 II,1 |                   za pomocą stosownych min i ukłonów. Czy uczą się realnych
3321 II,1 |            decydujących o naszym szczęściu i nieszczęściu?... Nie, uczą
3322 II,1 |      niepraktyczność, lenistwo, fagasostwo i te straszne pęta głupoty,
3323 II,1 |                    jest obelgą dla higieny i zdrowego rozsądku... ~W
3324 II,1 |        zacietrzewiony mówca nagle ochłonął i skoczywszy w jakąś dorożkę
3325 II,1 |                  żeśmy tylko o nim mówili? i co on, biedak, czuł mając
3326 II,1 |                    Stare Miasto od dziecka i zawsze wydawało mi się,
3327 II,1 |                   że jest ono tylko ciasne i brudne. Dopiero kiedy pokazano
3328 II,1 |                    z domów staromiejskich (i to jeszcze w "Tygodniku
3329 II,1 |                przynajmniej raz na tydzień i nie tylko odkrywam coraz
3330 II,1 |                 Znam go ze dwadzieścia lat i ciągle myślałem, że on jest
3331 II,1 |                myślałem, że on jest z krwi i kości polityk. Głowę dałbym
3332 II,1 |                Dopiero pojedynek z baronem i owacje dla Rossiego zbudziły
3333 II,1 |              Szumanem. ~Ale to fraszka, bo i polityk może być zakochany.
3334 II,1 |                   zakochany. Taki Napoleon I kochał się na prawo i na
3335 II,1 |             Napoleon I kochał się na prawo i na lewo i mimo to trząsł
3336 II,1 |              kochał się na prawo i na lewo i mimo to trząsł Europą. Napoleon
3337 II,1 |               sporo kochanek, a słyszę, że i syn wstępuje w jego ślady
3338 II,1 |                  syn wstępuje w jego ślady i już wynalazł sobie jakąś
3339 II,1 |                  uwłaczać Wokulskiemu?... ~I właśnie kiedym tak rozmyślał,
3340 II,1 |            pogrzebane od lat kilkunastu, a i samego Stacha przedstawił
3341 II,1 |                     aż otwierają się drzwi i ktoś wchodzi. Patrzę, figura
3342 II,1 |                   czuć w pokoju jakby wino i stęchliznę. ~"Ten szlachcic -
3343 II,1 |                  gdyż on mieszka w Galicji i ciągle jest kiprem. ~Naturalnie,
3344 II,1 |                 jak bliźnięta, raz, drugi, i trzeci... ~- Kiedyżeś przyjechał? -
3345 II,1 |                aniżeli siedzieć w piwnicy. I nawet do piwnicy bierze
3346 II,1 |                 się, że przesadza. Bo choć i ja wolę sklep aniżeli Krakowskie
3347 II,1 |               jeżeli nie o dawnych czasach i o Stachu? I tym sposobem
3348 II,1 |                dawnych czasach i o Stachu? I tym sposobem stanęła mi
3349 II,1 |                pliką papierów na kolanach, i młody chłopak z krótko ostrzyżonym
3350 II,1 |                    krótko ostrzyżonym łbem i miną zbója. To był Stach
3351 II,1 |               zbója. To był Stach Wokulski i jego ojciec. Siadłem cicho (
3352 II,1 |                    proces. Kiedy go wygram i odzyskamy nasze dobra po
3353 II,1 |                   Wokulscy stara szlachta, i nawet znajdzie się familia...
3354 II,1 |                 papiery w czerwoną chustkę i wyszedł z synem, który musiał
3355 II,1 |                    właśnie skończył robotę i usiadł na zydlu. - Ach!... -
3356 II,1 |                    objaśnił palcami świecę i nalawszy mi kieliszek wina
3357 II,1 |                   maszyna może obracać się i pompować do końca świata;
3358 II,1 |                  górze, w pokoju jadalnym, i Hopferowi zwabiała gości;
3359 II,1 |                   realnego, obejrzał pompę i powiedział, że na nic się
3360 II,1 |                 zda, ale że chłopak zdolny i powinien uczyć się. Od tej
3361 II,1 |                   za to uczy się po nocach i kupuje książki. Jego znowu
3362 II,1 |                górze dokuczają mu subiekci i goście. ~- A co na to Hopfer? ~-
3363 II,1 |                  majątek po dziadku?... ~- I on durzy się w Kasi? - spytałem. ~-
3364 II,1 |                głową, który kupuje książki i nie dba o dziewczęta, mógłby
3365 II,1 |                  zapoznałem się ze Stachem i od tej pory żyjemy ze sobą
3366 II,1 |             jeszcze ze trzy lata u Hopfera i przez ten czas porobił dużo
3367 II,1 |                   opowiadałem o Napoleonie i wielkim posłannictwie Bonapartych,
3368 II,1 |               mówił o Mazzinim, Garibaldim i im podobnych znakomitościach.
3369 II,1 |                   mówił nieraz do Stacha - i wierz, bo silna wiara może
3370 II,1 |                    począł biegać po pokoju i trząść rękoma. ~- Co za
3371 II,1 |                     kilkuset takich jak ty i ja... Czy wiesz, co możemy
3372 II,1 |                  psu, czy za tych chłopców i subiektów, którzy drwią
3373 II,1 |                grób, meseński skruszy młot i na żer psom rozrzuci święte
3374 II,1 |                psom rozrzuci święte kości, i przodków cień odegna od
3375 II,1 |                 broń na progach domów złam i w przepaść rzuć... Niech
3376 II,1 |                   zebraniu ludzi młodszych i starszych spłakaliśmy się
3377 II,1 |              którym zginie głupstwo, nędza i niesprawiedliwość. ~- Od
3378 II,1 |                    między ludźmi. Szlachta i mieszczanie, chłopi i Żydzi,
3379 II,1 |             Szlachta i mieszczanie, chłopi i Żydzi, wszyscy będą braćmi... ~-
3380 II,1 |             stawiano mu w pracy nad nauką, i zakończył w ten sposób: ~-
3381 II,1 |             uwierzył, że jesteś nam równym i że cię kochamy jak brata,
3382 II,1 |                    ja... klękam przed tobą i w imieniu ludzkości błagam
3383 II,1 |             Istotnie, ukląkł przed Stachem i pocałował go w rękę. Zebrani
3384 II,1 |                    podnieśli w górę Stacha i Leona i przysięgli, że za
3385 II,1 |            podnieśli w górę Stacha i Leona i przysięgli, że za takich
3386 II,1 |               pokoiku z zakratowanym oknem i zielonymi firankami), rzucił
3387 II,1 |                    hałas, śmiechy chłopców i gości, alem nie podejrzywał
3388 II,1 |                  te opierają się o podłogę i tuż za nimi ukazuje się
3389 II,1 |               ukazuje się głowa Stacha raz i drugi. Goście i chłopcy
3390 II,1 |                 Stacha raz i drugi. Goście i chłopcy w śmiech. ~- Aha! -
3391 II,1 |              chwycił się za krawędź otworu i wydźwignął się do połowy
3392 II,1 |                    zaczepił nogą o podłogę i po chwili był już w pokoju.
3393 II,1 |                tylko zabrał swój tłomoczek i szedł ku drzwiom. ~- Cóż
3394 II,1 |                    Proroczy wypadek!... bo i do dziś dnia Stach ciągle
3395 II,1 |                   wydobywa się na wierzch. I Bóg wie, co by dla kraju
3396 II,1 |                    nie musiał tracić czasu i sił na samo wydzieranie
3397 II,1 |                  pracował po całych dniach i nocach, aż mnie nieraz złość
3398 II,1 |                brała. Wstawał przed szóstą i czytał. Około dziesiątej
3399 II,1 |                   Szuman wyrobił stosunki) i wróciwszy do domu znowu
3400 II,1 |             wróciwszy do domu znowu czytał i czytał, dopóki zmorzony
3401 II,1 |                kładł na kolanach papiery - i mówił głosem cichym i jednostajnym: ~-
3402 II,1 |                      i mówił głosem cichym i jednostajnym: ~- Książki...
3403 II,1 |                 balonami. Wziął dużą butlę i w niej za pomocą witriolu
3404 II,1 |                   nawet nie pamiętam jaki) i napełniał nim balon nieduży
3405 II,1 |               maszynka z wiatraczkiem...No i latało to pod sufitem, dopóki
3406 II,1 |                    rozmaitymi paskudztwami i znowu próbował, bez końca.
3407 II,1 |                   w sklepie po pół godziny i rozmawiała ze mną. ~- Dlaczego
3408 II,1 |                     Ojciec tak panów kocha i... my wszyscy... ~Z początku
3409 II,1 |                    miłości starego Hopfera i dowodziłem pannie Kasi,
3410 II,1 |                  co, bo przynajmniej tatko i... my wszyscy jesteśmy bardzo
3411 II,1 |             przykrości... Pan Stanisław...~I tak mówiąc o panu Stanisławie
3412 II,1 |                stają się coraz smutniejsze i głębsze. ~A jak ona wypytywała
3413 II,1 |                  drzwi prowadzące do sieni i do mego mieszkania, gdzie
3414 II,1 |                        Nie bądźże ty głupi i zajdź kiedy do Hopfera.
3415 II,1 |                   w szesnaście lat później i dalibóg, że nie ma się czym
3416 II,1 |                   pani Małgorzata Minclowa i dalejże do mnie z pretensjami: ~-
3417 II,1 |                będę. Jestem uczciwy kupiec i nie myślę zajmować się stręczycielstwem. ~
3418 II,1 |                   a on łagodnie odsunął ją i obtarł się fularem. ~- Heca
3419 II,1 |                  do siebie na wieczór mnie i Wokulskiego. Stach zwykle
3420 II,1 |                  zapewne o swoich balonach i milczał jak drewno, a nasza
3421 II,1 |                  lat, prawie tyle co ja... I kiedy ja już od dawna uważam
3422 II,1 |                 Wokulski jest bardzo głupi i że niemało jeszcze musi
3423 II,1 |                   bo szkoda dziewczyny, no i Wokulskiego. Strach pomyśleć,
3424 II,1 |                Stacha, czy nie jest chory, i dziwiąc się, że się jeszcze
3425 II,1 |                   dostawać jakichś płaczów i śmiechów, wymyślać mężowi,
3426 II,1 |                  całe dnie uciekał z domu, i występować z pretensjami
3427 II,1 |                  mi, że jestem jej wrogiem i że muszę być bardzo podły,
3428 II,1 |                wszyscy mężczyźni są podli, i nareszcie na mojej własnej
3429 II,1 |                    przez kilka dni z rzędu i nie wiem, do czego by doszły,
3430 II,1 |                    zaprosił Machalski mnie i Wokulskiego do siebie na
3431 II,1 |                   tam dobrze po dziewiątej i gdzież by, jeżeli nie do
3432 II,1 |                 ogromnymi kielichami wina (i to wcale dobrego), a mnie
3433 II,1 |               uczty, w głębokiej framudze, i odurzony, w półśnie, półjawie,
3434 II,1 |             potędze wiary, o upadku duchów i o potrzebie poświęcenia,
3435 II,1 |                 bruk idącej pod nim ulicy, i że na to wszyscy umilkli
3436 II,1 |                książek nawet nie zaglądał. I tak leżały skarbnice ludzkiej
3437 II,1 |                    znowu wpadał z wieczora i w odzieniu rzucał się na
3438 II,1 |                   mówiąc: jak się nazywają i w jakiej branży pracują.
3439 II,1 |              indziej zjawiał się sam Stach i siedział w pokoju parę dni
3440 II,1 |                 miała być tą mężatką, gdyż i ona wyglądała, jakby ją
3441 II,1 |                  wypadków opuszczały mężów i dzieci, ażeby zajmować się
3442 II,1 |                  przy takim chaosie w domu i mnie w końcu zaczęły się
3443 II,1 |                    Warszawie jest ciaśniej i że wszyscy są odurzeni.
3444 II,1 |                   mieliśmy doskonały humor i głowy pełne projektów. ~
3445 II,1 |                  samego rana szedł na piwo i wracał aż wieczorem. Wynalazł
3446 II,1 |              foczej skórze. ~- W imię Ojca i Syna!... - mówię. - Kpisz -
3447 II,1 |                   gdzieś na Starym Mieście i przez pół roku żył ze swej
3448 II,1 |            pieniądze począł szukać roboty, i wtedy-trafiła się rzecz
3449 II,1 |                  pochowanego nieboszczyka, i nalawszy mi wina spory kieliszek
3450 II,1 |                    zasłoniła twarz chustką i rzekła szlochając: - O pan
3451 II,1 |                     Potem przeprosiła mnie i zaklęła na wszystkie sakramenta,
3452 II,1 |                   miał cztery paki książek i naukowych instrumentów,
3453 II,1 |                 mebli - chyba tylko cybuch i pudło na kapelusz. ~Subiekci
3454 II,1 |                    bohaterską przeszłością i niedostatkiem. Dziwna bowiem
3455 II,1 |                 Uczył się, awanturował się i... kłap!... ~W liczbie zaś
3456 II,1 |                miejsce nieboszczyka Mincla i obsługiwał gości, rachował,
3457 II,1 |                 myśli darmo jeść chleba; a i subiekci przestali się uśmiechać
3458 II,1 |                    więcej pracuje niż oni, i w dodatku - ma jeszcze niemałe
3459 II,1 |                 musiał brać żonę pod pachę i maszerować - przed południem
3460 II,1 |                     Kupiła sobie fortepian i zaczęła uczyć się muzyki
3461 II,1 |                     modystkami, fryzjerami i dentystami robiąc się przy
3462 II,1 |                    sali frontowej za szafy i jeszcze kazała mu zrobić
3463 II,1 |               podłodze przywalona biurkiem i oblana atramentem, krzesełko
3464 II,1 |               krzesełko złamane, Stach zły i zmieszany... Podnieśliśmy
3465 II,1 |                    płaczącą z bólu jejmość i z rozmaitych jej półsłówek
3466 II,1 |                  upadku chwyciła za biurko i z całym kramem obaliła je
3467 II,1 |                    topiąc się w rachunkach i korespondencjach kupieckich.
3468 II,1 |             leśnika, polował tam całe dnie i włóczył się po lasach. Wówczas
3469 II,1 |                 chodziła za nim po gąszczu i w rezultacie - przywoziła
3470 II,1 |                  urywał poprzednią rozmowę i zaczynał jakąś nową: ~-
3471 II,1 |                    on, biedak, machał ręką i szedł do jejmości nie zacząwszy
3472 II,1 |                wziął się do czytania gazet i każdą chwilę wolną przepędzał
3473 II,1 |                 opuszczał sklep przed ósmą i zabrawszy jejmość szedł
3474 II,1 |               stare jak grzech śmiertelny, i panowie, już pobierający
3475 II,1 |                  już pobierający emeryturę i grający w wista. ~Stach
3476 II,1 |             chodził dopiero około stolików i przypatrywał się. ~- Stachu -
3477 II,1 |                  Rzucał się wtedy na fotel i oparłszy głowę na ręku myślał.
3478 II,1 |                    wino w osiem kieliszków i obchodził stoły, przypatrując
3479 II,1 |                wista. ~W ten sposób powoli i stopniowo lew przerabiał
3480 II,1 |          haftowanych paciorkami pantoflach i w czapeczce z jedwabnym
3481 II,1 |              srogiego bez obrazy siędziesz i na ogromnym smoku jeździć
3482 II,1 |                kobietę... To są ujeżdżacze i pogromcy męskiego rodu! ~
3483 II,1 |                   potem coraz energiczniej i coraz nowymi środkami...
3484 II,1 |                   miał przywracać świeżość i wdzięk młodości, wytarła
3485 II,1 |                   nie mogli jej odratować. I zmarło biedactwo niespełna
3486 II,1 |           przytomności, aby wezwać rejenta i cały majątek przekazać swemu
3487 II,1 |                   swemu Stasiulkowi. Stach i po tym nieszczęściu milczał,
3488 II,1 |               handlem, zerwał ze znajomymi i zagrzebał się w naukowych
3489 II,1 |                  się, jesteś przecie młody i możesz drugi raz ożenić
3490 II,1 |                  na której czytał książkę, i rzekł: ~- Wiesz... masz
3491 II,1 |              wygląda... ~Poszedł do teatru i... na drugi dzień nie mogłem
3492 II,1 |                   przedstawienia, koncerty i odczyty. ~Wkrótce pojechał
3493 II,2 |               zapomnieli, że wojny: pruska i francuska, rozpoczynały
3494 II,2 |                 ciasto; przejedzie bateria i możesz się w tym miejscu
3495 II,2 |                   potrzeba ciepłej odzieży i mieszkań dla wojska, tyfus...
3496 II,2 |                   na dobre wleźli do Bośni i Hercegowiny, gdzie ich bardzo
3497 II,2 |              węgierskiej piechoty, ale też i dzisiejsi Węgrzy diabła
3498 II,2 |             Bośniaków nazywają złodziejami i rozbójnikami. ~Dalibóg,
3499 II,2 |                   mniej rozumiem politykę! I kto wie, czy Stach Wokulski
3500 II,2 |                   Zdałem sklep Lisieckiemu i Szlangbaumowi, a sam - jazda