Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |      człowiek wydawał mu się istotą wołającą o ratunek tym głośniej,
 2  I,12|      Izabelę. Ona jedna była istotą, której wobec siebie chciał
 3  I,14|     imaginacji, czy naprawdę istota nadludzka, a przynajmniej -
 4 II,1 |    pod pozorem zrobienia jej istotą wyższą, robią z niej istotę
 5 II,3 |      zdawało mu się, że jest istotą, która dziwnym zbiegiem
 6 II,3 |    może taką jak on zbłąkaną istotą, która nie znalazła właściwej
 7 II,4 |   zrozumiesz, na czym polega istota moich odkryć, chociaż, pośpieszam
 8 II,7 | człowiek jest tylko na pozór istotą drobną i wątłą. W rzeczywistości
 9 II,8 |   każde drzewo wydaje mi się istotą żywą, która chce mnie owinąć
10 II,19| Potem zniknął, jak gdyby był istotą złożoną ze mgły i powietrza,