Tom,  Rozdzial

 1  I,12|              Czałkiem beż potrzeby gniewa się pan, bo przecie to dla
 2  I,13|            ja. Bo ciocia udaje, że gniewa się na wyścigi... Ach, panie,
 3  I,13|          minę żałosną (socjalista! gniewa się na wyścigi i pojedynki...),
 4  I,14|           oświadczając, że już nie gniewa się i że przyjmuje pudełeczko,
 5  I,19|            jej wiadomy. - Wiec nie gniewa się?... - spytała akcentując
 6  I,19| Wokulskiego (który nie wiem, za co gniewa się na mnie), ażeby mi prolongował
 7  I,19|              ny!... co się pan tak gniewa?... - mruczeli bardzo zmieszani
 8 II,4 |          żeby mu ogolić brodę, nie gniewa się na zdrapanie. Otóż,
 9 II,15|        peronu.~- Niech pana to nie gniewa, panie Starski, co powiem -
10 II,18|            snem?..~Ale najbardziej gniewa mnie uciecha doktora Szumana