Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |      wzdychać do motyla, głupi?... I dziwić się, że ma wstręt do ciebie?...
 2  I,9 |           dla Wokulskiego i zaczynał dziwić się widząc, że kupiec galanteryjny
 3  I,12|          gliny..."~A potem dodał:~"I dziwić się, że panna Izabela pogardza
 4 II,2 | eks-obywatela. ~- I nie ma się czemu dziwić - odparł pan Wirski. - W
 5 II,3 |              Escabeau sam począł się dziwić. ~- Sądzę, że nie omyliłem
 6 II,5 |       prezesowej przestały go jednak dziwić, gdy naprędce rozejrzał
 7 II,5 |          ziemią i słońcem? Co się tu dziwić szaleństwom ludzi, jeżeli
 8 II,8 |            psów... I trudno się temu dziwić, gdyż one stanowią jej gatunek. ~-
 9 II,17|             ducha jego samego zaczął dziwić.~"Myślę przecież prawidłowo -
10 II,17|      widzieli wszyscy, więc nie może dziwić się, że straciła i przywileje.